mún

See also: mun, mùn, mūn, mủn, Mun., müň, and múŋ

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /mˠuːnˠ/

Etymology 1

From Old Irish mún.

Noun

mún m (genitive singular múin)

1. verbal noun of mún
2. urine

Declension

Declension of mún

First declension

Bare forms (no plural of this noun) Case Singular Nominative mún Vocative a mhúin Genitive múin Dative mún

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an mún Genitive an mhúin Dative leis an mún don mhún

Synonyms

• fual

Derived terms

• múnlach m (“sewage”)

Etymology 2

From Old Irish múnaid (“makes water, pisses”).

Verb

mún (present analytic múnann, future analytic múnfaidh, verbal noun mún, past participle múnta)

1. (transitive, intransitive) urinate, pee

Conjugation

conjugation of mún (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	múnaim	múnann tú; múnair†	múnann sé, sí	múnaimid	múnann sibh	múnann siad; múnaid†	a mhúnann; a mhúnas / a múnann*; a múnas*	múntar
	past	mhún mé; mhúnas	mhún tú; mhúnais	mhún sé, sí	mhúnamar; mhún muid	mhún sibh; mhúnabhair	mhún siad; mhúnadar	a mhún / ar mhún*	múnadh
	past habitual	mhúnainn / múnainn‡‡	mhúntá / múntᇇ	mhúnadh sé, sí / múnadh sé, s퇇	mhúnaimis; mhúnadh muid / múnaimis‡‡; múnadh muid‡‡	mhúnadh sibh / múnadh sibh‡‡	mhúnaidís; mhúnadh siad / múnaidís‡‡; múnadh siad‡‡	a mhúnadh / a múnadh*	mhúntaí / múnta퇇
future		múnfaidh mé; múnfad	múnfaidh tú; múnfair†	múnfaidh sé, sí	múnfaimid; múnfaidh muid	múnfaidh sibh	múnfaidh siad; múnfaid†	a mhúnfaidh; a mhúnfas / a múnfaidh*; a múnfas*	múnfar
conditional		mhúnfainn / múnfainn‡‡	mhúnfá / múnfᇇ	mhúnfadh sé, sí / múnfadh sé, s퇇	mhúnfaimis; mhúnfadh muid / múnfaimis‡‡; múnfadh muid‡‡	mhúnfadh sibh / múnfadh sibh‡‡	mhúnfaidís; mhúnfadh siad / múnfaidís‡‡; múnfadh siad‡‡	a mhúnfadh / a múnfadh*	mhúnfaí / múnfa퇇
subjunctive	present	go múna mé; go múnad†	go múna tú; go múnair†	go múna sé, sí	go múnaimid; go múna muid	go múna sibh	go múna siad; go múnaid†	—	go múntar
	past	dá múnainn	dá múntá	dá múnadh sé, sí	dá múnaimis; dá múnadh muid	dá múnadh sibh	dá múnaidís; dá múnadh siad	—	dá múntaí
imperative		múnaim	mún	múnadh sé, sí	múnaimis	múnaigí; múnaidh†	múnaidís	—	múntar
verbal noun		mún
past participle		múnta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “mún”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “mún”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “múnaid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

---

Old Irish

Etymology

From Proto-Celtic [Term?], from Proto-Indo-European *mew-, *mū-. Possibly cognate with Latin mūtō (“penis”).

Noun

mún m

1. urine

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Related terms

• múnigid

Descendants

• Irish: mún
• Manx: moon
• Scottish Gaelic: mùn

Mutation

Old Irish mutation
Radical	Lenition	Nasalization
mún also mmún after a proclitic ending in a vowel	mún pronounced with /β̃(ʲ)-/	unchanged
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “mún”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language