napoić

Polish

Etymology

From na- +‎ poić.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈpɔ.it͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: na‧po‧ić

Verb

napoić pf (imperfective poić)

1. (transitive) to water, to give a drink to (usually an animal)

Conjugation

Conjugation of napoić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		napoić
future tense	1st	napoję			napoimy
	2nd	napoisz			napoicie
	3rd	napoi			napoją
	impersonal	napoi się
past tense	1st	napoiłem, -(e)m napoił	napoiłam, -(e)m napoiła	napoiłom, -(e)m napoiło	napoiliśmy, -(e)śmy napoili	napoiłyśmy, -(e)śmy napoiły
	2nd	napoiłeś, -(e)ś napoił	napoiłaś, -(e)ś napoiła	napoiłoś, -(e)ś napoiło	napoiliście, -(e)ście napoili	napoiłyście, -(e)ście napoiły
	3rd	napoił	napoiła	napoiło	napoili	napoiły
	impersonal	napojono
conditional	1st	napoiłbym, bym napoił	napoiłabym, bym napoiła	napoiłobym, bym napoiło	napoilibyśmy, byśmy napoili	napoiłybyśmy, byśmy napoiły
	2nd	napoiłbyś, byś napoił	napoiłabyś, byś napoiła	napoiłobyś, byś napoiło	napoilibyście, byście napoili	napoiłybyście, byście napoiły
	3rd	napoiłby, by napoił	napoiłaby, by napoiła	napoiłoby, by napoiło	napoiliby, by napoili	napoiłyby, by napoiły
	impersonal	napojono by
imperative	1st	niech napoję			napójmy
	2nd	napój			napójcie
	3rd	niech napoi			niech napoją
passive adjectival participle		napojony	napojona	napojone	napojeni	napojone
anterior adverbial participle		napoiwszy
verbal noun		napojenie

Further reading

• napoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• napoić in Polish dictionaries at PWN