natrafić

Polish

Etymology

From na- +‎ trafić.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈtra.fit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -afit͡ɕ
• Syllabification: na‧tra‧fić

Verb

natrafić pf (imperfective natrafiać)

1. (intransitive) to come across, to encounter [+ na (accusative) = something]

Conjugation

Conjugation of natrafić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		natrafić
future tense	1st	natrafię			natrafimy
	2nd	natrafisz			natraficie
	3rd	natrafi			natrafią
	impersonal	natrafi się
past tense	1st	natrafiłem, -(e)m natrafił	natrafiłam, -(e)m natrafiła	natrafiłom, -(e)m natrafiło	natrafiliśmy, -(e)śmy natrafili	natrafiłyśmy, -(e)śmy natrafiły
	2nd	natrafiłeś, -(e)ś natrafił	natrafiłaś, -(e)ś natrafiła	natrafiłoś, -(e)ś natrafiło	natrafiliście, -(e)ście natrafili	natrafiłyście, -(e)ście natrafiły
	3rd	natrafił	natrafiła	natrafiło	natrafili	natrafiły
	impersonal	natrafiono
conditional	1st	natrafiłbym, bym natrafił	natrafiłabym, bym natrafiła	natrafiłobym, bym natrafiło	natrafilibyśmy, byśmy natrafili	natrafiłybyśmy, byśmy natrafiły
	2nd	natrafiłbyś, byś natrafił	natrafiłabyś, byś natrafiła	natrafiłobyś, byś natrafiło	natrafilibyście, byście natrafili	natrafiłybyście, byście natrafiły
	3rd	natrafiłby, by natrafił	natrafiłaby, by natrafiła	natrafiłoby, by natrafiło	natrafiliby, by natrafili	natrafiłyby, by natrafiły
	impersonal	natrafiono by
imperative	1st	niech natrafię			natrafmy
	2nd	natraf			natrafcie
	3rd	niech natrafi			niech natrafią
anterior adverbial participle		natrafiwszy
verbal noun		natrafienie

Further reading

• natrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• natrafić in Polish dictionaries at PWN