obdarzyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From ob- +‎ darzyć.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ɔbˈda.ʐɨt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -aʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: ob‧da‧rzyć

Verb[edit]

obdarzyć pf (imperfective obdarzać)

  1. (transitive) to bestow, to endow, to gift

Conjugation[edit]

Conjugation of obdarzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obdarzyć
future tense 1st obdarzę obdarzymy
2nd obdarzysz obdarzycie
3rd obdarzy obdarzą
impersonal obdarzy się
past tense 1st obdarzyłem,
-(e)m obdarzył
obdarzyłam,
-(e)m obdarzyła
obdarzyłom,
-(e)m obdarzyło
obdarzyliśmy,
-(e)śmy obdarzyli
obdarzyłyśmy,
-(e)śmy obdarzyły
2nd obdarzyłeś,
-(e)ś obdarzył
obdarzyłaś,
-(e)ś obdarzyła
obdarzyłoś,
-(e)ś obdarzyło
obdarzyliście,
-(e)ście obdarzyli
obdarzyłyście,
-(e)ście obdarzyły
3rd obdarzył obdarzyła obdarzyło obdarzyli obdarzyły
impersonal obdarzono
conditional 1st obdarzyłbym,
bym obdarzył
obdarzyłabym,
bym obdarzyła
obdarzyłobym,
bym obdarzyło
obdarzylibyśmy,
byśmy obdarzyli
obdarzyłybyśmy,
byśmy obdarzyły
2nd obdarzyłbyś,
byś obdarzył
obdarzyłabyś,
byś obdarzyła
obdarzyłobyś,
byś obdarzyło
obdarzylibyście,
byście obdarzyli
obdarzyłybyście,
byście obdarzyły
3rd obdarzyłby,
by obdarzył
obdarzyłaby,
by obdarzyła
obdarzyłoby,
by obdarzyło
obdarzyliby,
by obdarzyli
obdarzyłyby,
by obdarzyły
impersonal obdarzono by
imperative 1st niech obdarzę obdarzmy
2nd obdarz obdarzcie
3rd niech obdarzy niech obdarzą
passive adjectival participle obdarzony obdarzona obdarzone obdarzeni obdarzone
anterior adverbial participle obdarzywszy
verbal noun obdarzenie

Further reading[edit]

  • obdarzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obdarzyć in Polish dictionaries at PWN