oburzyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From o- +‎ burzyć.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ɔˈbu.ʐɨt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧bu‧rzyć

Verb[edit]

oburzyć pf (imperfective oburzać)

  1. (transitive) to outrage
    Synonym: zbulwersować
  2. (reflexive with się) to resent
    Synonym: zbulwersować się

Conjugation[edit]

Conjugation of oburzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oburzyć
future tense 1st oburzę oburzymy
2nd oburzysz oburzycie
3rd oburzy oburzą
impersonal oburzy się
past tense 1st oburzyłem,
-(e)m oburzył
oburzyłam,
-(e)m oburzyła
oburzyłom,
-(e)m oburzyło
oburzyliśmy,
-(e)śmy oburzyli
oburzyłyśmy,
-(e)śmy oburzyły
2nd oburzyłeś,
-(e)ś oburzył
oburzyłaś,
-(e)ś oburzyła
oburzyłoś,
-(e)ś oburzyło
oburzyliście,
-(e)ście oburzyli
oburzyłyście,
-(e)ście oburzyły
3rd oburzył oburzyła oburzyło oburzyli oburzyły
impersonal oburzono
conditional 1st oburzyłbym,
bym oburzył
oburzyłabym,
bym oburzyła
oburzyłobym,
bym oburzyło
oburzylibyśmy,
byśmy oburzyli
oburzyłybyśmy,
byśmy oburzyły
2nd oburzyłbyś,
byś oburzył
oburzyłabyś,
byś oburzyła
oburzyłobyś,
byś oburzyło
oburzylibyście,
byście oburzyli
oburzyłybyście,
byście oburzyły
3rd oburzyłby,
by oburzył
oburzyłaby,
by oburzyła
oburzyłoby,
by oburzyło
oburzyliby,
by oburzyli
oburzyłyby,
by oburzyły
impersonal oburzono by
imperative 1st niech oburzę oburzmy
2nd oburz oburzcie
3rd niech oburzy niech oburzą
passive adjectival participle oburzony oburzona oburzone oburzeni oburzone
anterior adverbial participle oburzywszy
verbal noun oburzenie

Derived terms[edit]

noun

Related terms[edit]

adjective

Further reading[edit]

  • oburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oburzyć in Polish dictionaries at PWN