onmiddellijk

Dutch

Alternative forms

• onmiddelbaar
• onmiddelijk (obsolete or misspelling)

Etymology

17th century, loan translation of Latin immediatus, perhaps after German unmittelbar (older also unmittelich). Analysable as on- (“un-”) +‎ middel (“means, medium”) +‎ -lijk (“-ly”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ(n)ˈmɪdələk/

• audio

  (file)

Adjective

onmiddellijk (not comparable)

1. immediate, instant

Inflection

Inflection of onmiddellijk
uninflected	onmiddellijk
inflected	onmiddellijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		onmiddellijk
indefinite	m./f. sing.	onmiddellijke
	n. sing.	onmiddellijk
	plural	onmiddellijke
definite		onmiddellijke
partitive		onmiddellijks

Adverb

onmiddellijk

1. immediately, instantly

Synonyms

• meteen
• direct