ontraden

Dutch

Etymology

From ont- +‎ raden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈraː.də(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ontraden

1. to advise or counsel against

Inflection

Conjugation of ontraden (weak with strong past participle, prefixed)
infinitive	ontraden
past singular	ontraadde
past participle	ontraden
infinitive	ontraden
gerund	ontraden n
	present tense	past tense
1st person singular	ontraad	ontraadde
2nd person sing. (jij)	ontraadt, ontraad2	ontraadde
2nd person sing. (u)	ontraadt	ontraadde
2nd person sing. (gij)	ontraadt	ontraadde
3rd person singular	ontraadt	ontraadde
plural	ontraden	ontraadden
subjunctive sing.1	ontrade	ontraadde
subjunctive plur.1	ontraden	ontraadden
imperative sing.	ontraad
imperative plur.1	ontraadt
participles	ontradend	ontraden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of ontraden (strong class 7, prefixed)
infinitive	ontraden
past singular	ontried
past participle	ontraden
infinitive	ontraden
gerund	ontraden n
	present tense	past tense
1st person singular	ontraad	ontried
2nd person sing. (jij)	ontraadt, ontraad2	ontried
2nd person sing. (u)	ontraadt	ontried
2nd person sing. (gij)	ontraadt	ontriedt
3rd person singular	ontraadt	ontried
plural	ontraden	ontrieden
subjunctive sing.1	ontrade	ontriede
subjunctive plur.1	ontraden	ontrieden
imperative sing.	ontraad
imperative plur.1	ontraadt
participles	ontradend	ontraden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Participle

ontraden

1. (deprecated template usage) past participle of ontraden

Inflection

Declension of ontraden
uninflected	ontraden
inflected	ontraden
		positive
predicative/adverbial		ontraden
indefinite	m./f. sing.	ontraden
	n. sing.	ontraden
	plural	ontraden
definite		ontraden
partitive		ontradens