pachten

See also: Pachten

Dutch

Etymology

From Medieval Latin pactō, from Latin pāciscor (“I bargain”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑxtən

Verb

pachten

1. to lease

Inflection

Conjugation of pachten (weak)
infinitive	pachten
past singular	pachtte
past participle	gepacht
infinitive	pachten
gerund	pachten n
	present tense	past tense
1st person singular	pacht	pachtte
2nd person sing. (jij)	pacht	pachtte
2nd person sing. (u)	pacht	pachtte
2nd person sing. (gij)	pacht	pachtte
3rd person singular	pacht	pachtte
plural	pachten	pachtten
subjunctive sing.1	pachte	pachtte
subjunctive plur.1	pachten	pachtten
imperative sing.	pacht
imperative plur.1	pacht
participles	pachtend	gepacht
1) Archaic.

Derived terms

• pachter
• erfpacht

Descendants

• Min Nan: pa̍k

---

German

Verb

1. to lease

Further reading

• “pachten” in Duden online