pościć

Polish

Etymology

From post +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔɕ.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɕt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: poś‧cić

Verb

pościć impf

1. (intransitive) to fast (abstain from food)

Conjugation

Conjugation of pościć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pościć
present tense	1st	poszczę			pościmy
	2nd	pościsz			pościcie
	3rd	pości			poszczą
	impersonal	pości się
past tense	1st	pościłem	pościłam		pościliśmy	pościłyśmy
	2nd	pościłeś	pościłaś		pościliście	pościłyście
	3rd	pościł	pościła	pościło	pościli	pościły
	impersonal	poszczono
future tense	1st	będę pościł, będę pościć	będę pościła, będę pościć		będziemy pościli, będziemy pościć	będziemy pościły, będziemy pościć
	2nd	będziesz pościł, będziesz pościć	będziesz pościła, będziesz pościć		będziecie pościli, będziecie pościć	będziecie pościły, będziecie pościć
	3rd	będzie pościł, będzie pościć	będzie pościła, będzie pościć	będzie pościło, będzie pościć	będą pościli, będą pościć	będą pościły, będą pościć
	impersonal	będzie pościć się
conditional	1st	pościłbym	pościłabym		pościlibyśmy	pościłybyśmy
	2nd	pościłbyś	pościłabyś		pościlibyście	pościłybyście
	3rd	pościłby	pościłaby	pościłoby	pościliby	pościłyby
	impersonal	poszczono by
imperative	1st	niech poszczę			pośćmy
	2nd	pość			pośćcie
	3rd	niech pości			niech poszczą
active adjectival participle		poszczący	poszcząca	poszczące	poszczący	poszczące
contemporary adverbial participle		poszcząc
verbal noun		poszczenie

Related terms

adjective

• postny

 

noun

• postnik

 

Further reading

• pościć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pościć in Polish dictionaries at PWN