pokarać

Polish

Etymology

From po- +‎ karać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈka.rat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -arat͡ɕ
• Syllabification: po‧ka‧rać

Verb

pokarać pf

1. (transitive) to punish in turn

Verb

pokarać pf (imperfective karać)

1. (transitive, archaic) to punish

   Synonym: ukarać

Conjugation

Conjugation of pokarać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokarać
future tense	1st	pokarzę			pokarzemy
	2nd	pokarzesz			pokarzecie
	3rd	pokarze			pokarzą
	impersonal	pokarze się
past tense	1st	pokarałem, -(e)m pokarał	pokarałam, -(e)m pokarała	pokarałom, -(e)m pokarało	pokaraliśmy, -(e)śmy pokarali	pokarałyśmy, -(e)śmy pokarały
	2nd	pokarałeś, -(e)ś pokarał	pokarałaś, -(e)ś pokarała	pokarałoś, -(e)ś pokarało	pokaraliście, -(e)ście pokarali	pokarałyście, -(e)ście pokarały
	3rd	pokarał	pokarała	pokarało	pokarali	pokarały
	impersonal	pokarano
conditional	1st	pokarałbym, bym pokarał	pokarałabym, bym pokarała	pokarałobym, bym pokarało	pokaralibyśmy, byśmy pokarali	pokarałybyśmy, byśmy pokarały
	2nd	pokarałbyś, byś pokarał	pokarałabyś, byś pokarała	pokarałobyś, byś pokarało	pokaralibyście, byście pokarali	pokarałybyście, byście pokarały
	3rd	pokarałby, by pokarał	pokarałaby, by pokarała	pokarałoby, by pokarało	pokaraliby, by pokarali	pokarałyby, by pokarały
	impersonal	pokarano by
imperative	1st	niech pokarzę			pokarzmy
	2nd	pokarz			pokarzcie
	3rd	niech pokarze			niech pokarzą
passive adjectival participle		pokarany	pokarana	pokarane	pokarani	pokarane
anterior adverbial participle		pokarawszy
verbal noun		pokaranie

Further reading

• pokarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokarać in Polish dictionaries at PWN