pokorzyć

Old Polish

Etymology

From po- +‎ korzyć. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/

Verb

pokorzyć pf

1. to humiliate oneself publicly and ask for forgiveness
   • (Can we date this quote?) [1419], Jan Łoś, editor, Luźne rękopiśmienne ekscerpty Jana Łosia pochodzące z ksiąg ziemskich krakowskich, volume I, Krakow, page 1017:

     Barthek, Jaschek debet prorogare sub pena al. pokorzicz sam

     [Bartek, Jaszek debet prorogare sub pena al. pokorzyć sam]

2. (reflexive with się) to humble; to humiliate
   • 1930 [c. 1455], “II Par”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 32, 26:

     Potem syø pokorzil panu (humiliatusque est postea)

     [Potem się pokorzył panu (humiliatusque est postea)]

Derived terms

adjectives

• pokorny

 

nouns

• pokora

 

Related terms

adverbs

• pokornie
• pokorno

 

nouns

• pokorność

 

verbs

• korzyć impf

 

Descendants

• Polish: pokorzyć

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pokorzyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pokorzyć. By surface analysis, po- +‎ korzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/, /pɔˈkɔ.r̝ɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
• Syllabification: po‧ko‧rzyć

Verb

pokorzyć impf

1. (transitive, obsolete) to humble; to humiliate

   Synonym: upokarzać

2. (reflexive with się, obsolete) to be humbled; to be humiliated

   Synonym: upokarzać się

Conjugation

Conjugation of pokorzyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokorzyć
present tense	1st	pokorzę			pokorzymy
	2nd	pokorzysz			pokorzycie
	3rd	pokorzy			pokorzą
	impersonal	pokorzy się
past tense	1st	pokorzyłem, -(e)m pokorzył	pokorzyłam, -(e)m pokorzyła	pokorzyłom, -(e)m pokorzyło	pokorzyliśmy, -(e)śmy pokorzyli	pokorzyłyśmy, -(e)śmy pokorzyły
	2nd	pokorzyłeś, -(e)ś pokorzył	pokorzyłaś, -(e)ś pokorzyła	pokorzyłoś, -(e)ś pokorzyło	pokorzyliście, -(e)ście pokorzyli	pokorzyłyście, -(e)ście pokorzyły
	3rd	pokorzył	pokorzyła	pokorzyło	pokorzyli	pokorzyły
	impersonal	pokorzono
future tense	1st	będę pokorzył, będę pokorzyć	będę pokorzyła, będę pokorzyć	będę pokorzyło, będę pokorzyć	będziemy pokorzyli, będziemy pokorzyć	będziemy pokorzyły, będziemy pokorzyć
	2nd	będziesz pokorzył, będziesz pokorzyć	będziesz pokorzyła, będziesz pokorzyć	będziesz pokorzyło, będziesz pokorzyć	będziecie pokorzyli, będziecie pokorzyć	będziecie pokorzyły, będziecie pokorzyć
	3rd	będzie pokorzył, będzie pokorzyć	będzie pokorzyła, będzie pokorzyć	będzie pokorzyło, będzie pokorzyć	będą pokorzyli, będą pokorzyć	będą pokorzyły, będą pokorzyć
	impersonal	będzie pokorzyć się
conditional	1st	pokorzyłbym, bym pokorzył	pokorzyłabym, bym pokorzyła	pokorzyłobym, bym pokorzyło	pokorzylibyśmy, byśmy pokorzyli	pokorzyłybyśmy, byśmy pokorzyły
	2nd	pokorzyłbyś, byś pokorzył	pokorzyłabyś, byś pokorzyła	pokorzyłobyś, byś pokorzyło	pokorzylibyście, byście pokorzyli	pokorzyłybyście, byście pokorzyły
	3rd	pokorzyłby, by pokorzył	pokorzyłaby, by pokorzyła	pokorzyłoby, by pokorzyło	pokorzyliby, by pokorzyli	pokorzyłyby, by pokorzyły
	impersonal	pokorzono by
imperative	1st	niech pokorzę			pokorzmy
	2nd	pokorz			pokorzcie
	3rd	niech pokorzy			niech pokorzą
active adjectival participle		pokorzący	pokorząca	pokorzące	pokorzący	pokorzące
passive adjectival participle		pokorzony	pokorzona	pokorzone	pokorzeni	pokorzone
contemporary adverbial participle		pokorząc
verbal noun		pokorzenie

Further reading

• pokorzyć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pokorzyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pokorzyč sié”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pokorzyć”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pokorzyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pokorzyć”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 506
• pokorzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego