pokorzyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ korzyć. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔkɔr̝it͡ɕ/

Verb

[edit]

pokorzyć pf

  1. (attested in Lesser Poland) to humiliate oneself publicly and ask for forgiveness
    • 1419, Jan Łoś, editor, Luźne rękopiśmienne ekscerpty Jana Łosia pochodzące z ksiąg ziemskich krakowskich, volume I, Krakow, page 1017:
      Barthek, Jaschek debet prorogare sub pena al. pokorzicz sam
      [Bartek, Jaszek debet prorogare sub pena al. pokorzyć sam]
  2. (reflexive with się) to humble; to humiliate

Derived terms

[edit]
adjectives
nouns
[edit]
adverbs
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: pokorzyć

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pokorzyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish pokorzyć. By surface analysis, po- +‎ korzyć.

Pronunciation

[edit]
 
  • IPA(key): /pɔˈkɔ.ʐɘt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pɔˈkɔ.r̝ɨt͡ɕ/, (17th–18th c.) /pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/

Verb

[edit]

pokorzyć impf

  1. (transitive, obsolete) to humble; to humiliate
    Synonym: upokarzać
  2. (reflexive with się, obsolete) to be humbled; to be humiliated
    Synonym: upokarzać się

Conjugation

[edit]
Conjugation of pokorzyć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokorzyć
present tense 1st pokorzę pokorzymy
2nd pokorzysz pokorzycie
3rd pokorzy pokorzą
impersonal pokorzy się
past tense 1st pokorzyłem,
-(e)m pokorzył
pokorzyłam,
-(e)m pokorzyła
pokorzyłom,
-(e)m pokorzyło
pokorzyliśmy,
-(e)śmy pokorzyli
pokorzyłyśmy,
-(e)śmy pokorzyły
2nd pokorzyłeś,
-(e)ś pokorzył
pokorzyłaś,
-(e)ś pokorzyła
pokorzyłoś,
-(e)ś pokorzyło
pokorzyliście,
-(e)ście pokorzyli
pokorzyłyście,
-(e)ście pokorzyły
3rd pokorzył pokorzyła pokorzyło pokorzyli pokorzyły
impersonal pokorzono
future tense 1st będę pokorzył,
będę pokorzyć
będę pokorzyła,
będę pokorzyć
będę pokorzyło,
będę pokorzyć
będziemy pokorzyli,
będziemy pokorzyć
będziemy pokorzyły,
będziemy pokorzyć
2nd będziesz pokorzył,
będziesz pokorzyć
będziesz pokorzyła,
będziesz pokorzyć
będziesz pokorzyło,
będziesz pokorzyć
będziecie pokorzyli,
będziecie pokorzyć
będziecie pokorzyły,
będziecie pokorzyć
3rd będzie pokorzył,
będzie pokorzyć
będzie pokorzyła,
będzie pokorzyć
będzie pokorzyło,
będzie pokorzyć
będą pokorzyli,
będą pokorzyć
będą pokorzyły,
będą pokorzyć
impersonal będzie pokorzyć się
conditional 1st pokorzyłbym,
bym pokorzył
pokorzyłabym,
bym pokorzyła
pokorzyłobym,
bym pokorzyło
pokorzylibyśmy,
byśmy pokorzyli
pokorzyłybyśmy,
byśmy pokorzyły
2nd pokorzyłbyś,
byś pokorzył
pokorzyłabyś,
byś pokorzyła
pokorzyłobyś,
byś pokorzyło
pokorzylibyście,
byście pokorzyli
pokorzyłybyście,
byście pokorzyły
3rd pokorzyłby,
by pokorzył
pokorzyłaby,
by pokorzyła
pokorzyłoby,
by pokorzyło
pokorzyliby,
by pokorzyli
pokorzyłyby,
by pokorzyły
impersonal pokorzono by
imperative 1st niech pokorzę pokorzmy
2nd pokorz pokorzcie
3rd niech pokorzy niech pokorzą
active adjectival participle pokorzący pokorząca pokorzące pokorzący pokorzące
passive adjectival participle pokorzony pokorzona pokorzone pokorzeni pokorzone
contemporary adverbial participle pokorząc
verbal noun pokorzenie

Further reading

[edit]