praecognosco

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From prae- +‎ cognōscō.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

praecognōscō (present infinitive praecognōscere, perfect active praecognōvī, supine praecognitum); third conjugation

  1. to foresee or foreknow

Conjugation

[edit]
   Conjugation of praecognōscō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecognōscō praecognōscis praecognōscit praecognōscimus praecognōscitis praecognōscunt
imperfect praecognōscēbam praecognōscēbās praecognōscēbat praecognōscēbāmus praecognōscēbātis praecognōscēbant
future praecognōscam praecognōscēs praecognōscet praecognōscēmus praecognōscētis praecognōscent
perfect praecognōvī praecognōvistī,
praecognōstī1
praecognōvit praecognōvimus,
praecognōmus1
praecognōvistis,
praecognōstis1
praecognōvērunt,
praecognōvēre,
praecognōrunt1
pluperfect praecognōveram,
praecognōram1
praecognōverās,
praecognōrās1
praecognōverat,
praecognōrat1
praecognōverāmus,
praecognōrāmus1
praecognōverātis,
praecognōrātis1
praecognōverant,
praecognōrant1
future perfect praecognōverō,
praecognōrō1
praecognōveris,
praecognōris1
praecognōverit,
praecognōrit1
praecognōverimus,
praecognōrimus1
praecognōveritis,
praecognōritis1
praecognōverint,
praecognōrint1
passive present praecognōscor praecognōsceris,
praecognōscere
praecognōscitur praecognōscimur praecognōsciminī praecognōscuntur
imperfect praecognōscēbar praecognōscēbāris,
praecognōscēbāre
praecognōscēbātur praecognōscēbāmur praecognōscēbāminī praecognōscēbantur
future praecognōscar praecognōscēris,
praecognōscēre
praecognōscētur praecognōscēmur praecognōscēminī praecognōscentur
perfect praecognitus + present active indicative of sum
pluperfect praecognitus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecognitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecognōscam praecognōscās praecognōscat praecognōscāmus praecognōscātis praecognōscant
imperfect praecognōscerem praecognōscerēs praecognōsceret praecognōscerēmus praecognōscerētis praecognōscerent
perfect praecognōverim,
praecognōrim1
praecognōverīs,
praecognōrīs1
praecognōverit,
praecognōrit1
praecognōverīmus,
praecognōrīmus1
praecognōverītis,
praecognōrītis1
praecognōverint,
praecognōrint1
pluperfect praecognōvissem,
praecognōssem1
praecognōvissēs,
praecognōssēs1
praecognōvisset,
praecognōsset1
praecognōvissēmus,
praecognōssēmus1
praecognōvissētis,
praecognōssētis1
praecognōvissent,
praecognōssent1
passive present praecognōscar praecognōscāris,
praecognōscāre
praecognōscātur praecognōscāmur praecognōscāminī praecognōscantur
imperfect praecognōscerer praecognōscerēris,
praecognōscerēre
praecognōscerētur praecognōscerēmur praecognōscerēminī praecognōscerentur
perfect praecognitus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecognitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praecognōsce praecognōscite
future praecognōscitō praecognōscitō praecognōscitōte praecognōscuntō
passive present praecognōscere praecognōsciminī
future praecognōscitor praecognōscitor praecognōscuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecognōscere praecognōvisse,
praecognōsse1
praecognitūrum esse praecognōscī praecognitum esse praecognitum īrī
participles praecognōscēns praecognitūrus praecognitus praecognōscendus,
praecognōscundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praecognōscendī praecognōscendō praecognōscendum praecognōscendō praecognitum praecognitū

1The verb "nōscō" and its compounds frequently drop the syllables "vi" and "ve" from their perfect, pluperfect and future perfect conjugations.

Descendants

[edit]

References

[edit]