przylubić

Old Polish

Etymology

From przy- +‎ lubić. First attested in 1395.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/

Verb

przylubić pf

1. to agree, to make arrangements with someone
   • 1960 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 7:

     Staszek przilubil s Paulem, isz mal przeth prauem stacz

     [Staszek przylubił s Pawłem, iż miał przed prawem stać]

2. to condone, to accept, to consent
   • 1960 [1400], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 130:

     Iaco Helska przi tem bila swim (leg. z swym) sinem, kedi kopce suthi, i to przilubila

     [Jako Helżka przy tem była z swym synem, kiedy kopce suty, i to przylubiła]

3. to reconcile, to atone
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 267:

     Przylyvby rychlo nyeprzyaczyelovy svemv (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kyedys na drodze

     [Przylubi rychło nieprzyjacielowi twemu (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kiedyś <z nim> na drodze]

4. to submit oneself
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 23:

     Tegodlya, namylscha dzywko, masch przylyvbycz naszą kazny y bycze (leg. być je) poslvschna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)

     [Tegodla, namilsza dziwko, masz przylubić naszę kaźń i być <j>e posłuszna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)]

5. to adopt, to accept
   • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[3], volume I, page 493:

     Przylubycz adoptare

     [Przylubić adoptare]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przylubić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przylubić. By surface analysis, przy- +‎ lubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɨˈlu.bit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨˈlu.bit͡ɕ/, /pr̝ɨˈlu.bit͡ɕ/
• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: przy‧lu‧bić

Verb

przylubić pf (imperfective przylubować)

1. (reflexive with się, Middle Polish) to accept
   • 1544, Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej i Ewangelia Nikodema, S. Vrtel-Wierczyński, published 1933:

     A bedziemli czinycz podlug tey radi, pewnye, czego ssukamy, tho otrzimamy. gegos wsisczi radą przilubyly ssie, chwalacz gi wewssithkiey radzie

     (please add an English translation of this quotation)

2. (reflexive with się, obsolete) to ingratiate oneself

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przylubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przylubić”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przylubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przylubić”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 316
• M. Arcta Słownik Staropolski/Przylubić on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl
• Bańkowski, Andrzej (2000) “przylubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)