przywabić

Old Polish

Etymology

From przy- +‎ wabić. First attested in 1427.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ivaːbit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ivɒbit͡ɕ/

Verb

przywabić pf

1. (attested in Masovia) to call, to summon
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 42:

     Slvzebnykom... zapowyedamy... zabitich oblvpyacz..., alye tilko w genem groszv doszicz mayą myecz za robothą, gensze gim dacz kazyemy przes tego, gen ge do kthorego zabytego obrządzil prziwabicz (qui ad aliquem occisum procuraverit eos evocari)

     [Służebnikom... zapowiedamy... zabitych obłupiać..., ale tylko w jenem groszu dosyć mają mieć za robotę, jenże jim dać każemy przez tego, jen je do ktorego zabitego obrządził przywabić (qui ad aliquem occisum procuraverit eos evocari)]

2. (attested in Greater Poland, Masovia) to attract, to lure
   • 1950 [1427], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 2737, Warsaw:

     Iacom ya o thø krziwdø oth Micolaya wstal, eze mø nye vsyedlil na them ogrodze, na kthori mø prziwabil

     [Jakom ja o tę krzywdę ot Mikołaja ustał, eże mię nie usiedlił na tem ogrodzie, na ktory mię przywabił]

   • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 475:

     Prywabicz obuiare

     [Przywabić obuiare]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 7v:

     Allicere […] id est dulciter aduocare reytzen przyvabycz

     [Allicere […] id est dulciter aduocare reytzen przywabić]

Descendants

• Polish: przywabić
• Silesian: prziwŏbić

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przywabić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “przywabić”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przywabić. By surface analysis, przy- +‎ wabić. Compare Kashubian przëwabic.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʂɘˈva.bit͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /pr̝ɨˈvɒ.bit͡ɕ/, (17^th–18^th c.) /pʂɨˈvɒ.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -abit͡ɕ
• Syllabification: przy‧wa‧bić

Verb

przywabić pf (imperfective przywabiać) [with instrumental ‘with what’]

1. (transitive) to attract, to lure (to entice someone with something)

   Synonyms: przynęcić, skusić, znęcić, zwabić

2. (transitive) to attract, to lure (to entice an animal to a particular place)

   Synonym: zwabić

3. (transitive) to attract, to lure (of an animal, to call out to or attract i.e. with smell another animal)

   Synonym: zwabić

4. (reflexive with się, of animals) to attract each other, to lure each other

   Synonym: zwabić się

5. (reflexive with się, obsolete) to be attracted, to be lured

Conjugation

Conjugation of przywabić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przywabić
future tense	1st	przywabię			przywabimy
	2nd	przywabisz			przywabicie
	3rd	przywabi			przywabią
	impersonal	przywabi się
past tense	1st	przywabiłem, -(e)m przywabił	przywabiłam, -(e)m przywabiła	przywabiłom, -(e)m przywabiło	przywabiliśmy, -(e)śmy przywabili	przywabiłyśmy, -(e)śmy przywabiły
	2nd	przywabiłeś, -(e)ś przywabił	przywabiłaś, -(e)ś przywabiła	przywabiłoś, -(e)ś przywabiło	przywabiliście, -(e)ście przywabili	przywabiłyście, -(e)ście przywabiły
	3rd	przywabił	przywabiła	przywabiło	przywabili	przywabiły
	impersonal	przywabiono
conditional	1st	przywabiłbym, bym przywabił	przywabiłabym, bym przywabiła	przywabiłobym, bym przywabiło	przywabilibyśmy, byśmy przywabili	przywabiłybyśmy, byśmy przywabiły
	2nd	przywabiłbyś, byś przywabił	przywabiłabyś, byś przywabiła	przywabiłobyś, byś przywabiło	przywabilibyście, byście przywabili	przywabiłybyście, byście przywabiły
	3rd	przywabiłby, by przywabił	przywabiłaby, by przywabiła	przywabiłoby, by przywabiło	przywabiliby, by przywabili	przywabiłyby, by przywabiły
	impersonal	przywabiono by
imperative	1st	niech przywabię			przywabmy
	2nd	przywab			przywabcie
	3rd	niech przywabi			niech przywabią
passive adjectival participle		przywabiony	przywabiona	przywabione	przywabieni	przywabione
anterior adverbial participle		przywabiwszy
verbal noun		przywabienie

Further reading

• przywabić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przywabić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przywabić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Paweł Kupiszewski (18.02.2021) “PRZYWABIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
• Paweł Kupiszewski (18.02.2021) “PRZYWABIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przywabić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przywabić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przywabić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 396