ræða

See also: raeda

Faroese

Etymology

From Old Norse hræða.

Verb

ræða (third person singular past indicative ræddi, third person plural past indicative ræddu, supine rætt)

1. (transitive) to frighten

Conjugation

Conjugation of ræða (group v-3)
infinitive	ræða
supine	rætt
participle (a18)1	ræðandi	ræddur
	present	past
first singular	ræði	ræddi
second singular	ræðir	ræddi
third singular	ræðir	ræddi
plural	ræða	ræddu
	imperative
singular	ræð!
plural	ræðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse rœða, related to ráð (“counsel, advice”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraiːða/

  Rhymes: -aiːða

Noun

ræða f (genitive singular ræðu, nominative plural ræður)

1. a speech, an address

Synonyms

• (address): ávarp n

Derived terms

• halda ræðu
• kappræða (“dispute, debate”)
• óbein ræða
• smáræði

Verb

ræða (weak verb, third-person singular past indicative ræddi, supine rætt)

1. (transitive, intransitive, with accusative) to discuss, to talk, to speak

Conjugation

ræða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ræða
supine (sagnbót)		rætt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ræðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ræði	við ræðum	present (nútíð)	ég ræði	við ræðum
	þú ræðir	þið ræðið		þú ræðir	þið ræðið
	hann, hún, það ræðir	þeir, þær, þau ræða		hann, hún, það ræði	þeir, þær, þau ræði
past (þátíð)	ég ræddi	við ræddum	past (þátíð)	ég ræddi	við ræddum
	þú ræddir	þið rædduð		þú ræddir	þið rædduð
	hann, hún, það ræddi	þeir, þær, þau ræddu		hann, hún, það ræddi	þeir, þær, þau ræddu
imperative (boðháttur)	ræð (þú)	ræðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ræddu	ræðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ræðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ræðast
supine (sagnbót)		ræðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ræðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ræðist	við ræðumst	present (nútíð)	ég ræðist	við ræðumst
	þú ræðist	þið ræðist		þú ræðist	þið ræðist
	hann, hún, það ræðist	þeir, þær, þau ræðast		hann, hún, það ræðist	þeir, þær, þau ræðist
past (þátíð)	ég ræddist	við ræddumst	past (þátíð)	ég ræddist	við ræddumst
	þú ræddist	þið ræddust		þú ræddist	þið ræddust
	hann, hún, það ræddist	þeir, þær, þau ræddust		hann, hún, það ræddist	þeir, þær, þau ræddust
imperative (boðháttur)	ræðst (þú)	ræðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ræðstu	ræðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ræddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ræddur	rædd	rætt		ræddir	ræddar	rædd
accusative (þolfall)	ræddan	rædda	rætt		rædda	ræddar	rædd
dative (þágufall)	ræddum	ræddri	ræddu		ræddum	ræddum	ræddum
genitive (eignarfall)	rædds	ræddrar	rædds		ræddra	ræddra	ræddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ræddi	rædda	rædda		ræddu	ræddu	ræddu
accusative (þolfall)	rædda	ræddu	rædda		ræddu	ræddu	ræddu
dative (þágufall)	rædda	ræddu	rædda		ræddu	ræddu	ræddu
genitive (eignarfall)	rædda	ræddu	rædda		ræddu	ræddu	ræddu

Derived terms

• ræða við
• ræðast við