rangú

Hungarian

rang +‎ -ú (adjective-forming suffix)

rangú (not comparable)

Inflection (stem in -a-, back harmony)
	singular	plural
nominative	rangú	rangúak
accusative	rangút	rangúakat
dative	rangúnak	rangúaknak
instrumental	rangúval	rangúakkal
causal-final	rangúért	rangúakért
translative	rangúvá	rangúakká
terminative	rangúig	rangúakig
essive-formal	rangúként	rangúakként
essive-modal	—	—
inessive	rangúban	rangúakban
superessive	rangún	rangúakon
adessive	rangúnál	rangúaknál
illative	rangúba	rangúakba
sublative	rangúra	rangúakra
allative	rangúhoz	rangúakhoz
elative	rangúból	rangúakból
delative	rangúról	rangúakról
ablative	rangútól	rangúaktól
non-attributive possessive - singular	rangúé	rangúaké
non-attributive possessive - plural	rangúéi	rangúakéi

rangú m (genitive singular rangaithe)

Declension of rangú

Bare forms (no plural of this noun)