rozstąpić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ stąpić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔsˈstɔm.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧stą‧pić

Verb

[edit]

rozstąpić pf (imperfective rozstępować)

  1. (reflexive with się) to move aside, to step aside
  2. (reflexive with się) to crack, to open up

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozstąpić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozstąpić
future tense 1st rozstąpię rozstąpimy
2nd rozstąpisz rozstąpicie
3rd rozstąpi rozstąpią
impersonal rozstąpi się
past tense 1st rozstąpiłem,
-(e)m rozstąpił
rozstąpiłam,
-(e)m rozstąpiła
rozstąpiłom,
-(e)m rozstąpiło
rozstąpiliśmy,
-(e)śmy rozstąpili
rozstąpiłyśmy,
-(e)śmy rozstąpiły
2nd rozstąpiłeś,
-(e)ś rozstąpił
rozstąpiłaś,
-(e)ś rozstąpiła
rozstąpiłoś,
-(e)ś rozstąpiło
rozstąpiliście,
-(e)ście rozstąpili
rozstąpiłyście,
-(e)ście rozstąpiły
3rd rozstąpił rozstąpiła rozstąpiło rozstąpili rozstąpiły
impersonal rozstąpiono
conditional 1st rozstąpiłbym,
bym rozstąpił
rozstąpiłabym,
bym rozstąpiła
rozstąpiłobym,
bym rozstąpiło
rozstąpilibyśmy,
byśmy rozstąpili
rozstąpiłybyśmy,
byśmy rozstąpiły
2nd rozstąpiłbyś,
byś rozstąpił
rozstąpiłabyś,
byś rozstąpiła
rozstąpiłobyś,
byś rozstąpiło
rozstąpilibyście,
byście rozstąpili
rozstąpiłybyście,
byście rozstąpiły
3rd rozstąpiłby,
by rozstąpił
rozstąpiłaby,
by rozstąpiła
rozstąpiłoby,
by rozstąpiło
rozstąpiliby,
by rozstąpili
rozstąpiłyby,
by rozstąpiły
impersonal rozstąpiono by
imperative 1st niech rozstąpię rozstąpmy
2nd rozstąp rozstąpcie
3rd niech rozstąpi niech rozstąpią
anterior adverbial participle rozstąpiwszy
verbal noun rozstąpienie

Derived terms

[edit]
noun

Further reading

[edit]
  • rozstąpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozstąpić in Polish dictionaries at PWN