schwycić

Polish

Etymology

From s- +‎ chwycić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxfɘ.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: schwy‧cić

Verb

schwycić pf

1. (transitive) to grab, to grasp, to hold
2. (intransitive, of weather, frost, etc.) to take hold, to bite
3. (reflexive with się) to hold on [with genitive ‘to something’]

Conjugation

Conjugation of schwycić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		schwycić
future tense	1st	schwycę			schwycimy
	2nd	schwycisz			schwycicie
	3rd	schwyci			schwycą
	impersonal	schwyci się
past tense	1st	schwyciłem, -(e)m schwycił	schwyciłam, -(e)m schwyciła	schwyciłom, -(e)m schwyciło	schwyciliśmy, -(e)śmy schwycili	schwyciłyśmy, -(e)śmy schwyciły
	2nd	schwyciłeś, -(e)ś schwycił	schwyciłaś, -(e)ś schwyciła	schwyciłoś, -(e)ś schwyciło	schwyciliście, -(e)ście schwycili	schwyciłyście, -(e)ście schwyciły
	3rd	schwycił	schwyciła	schwyciło	schwycili	schwyciły
	impersonal	schwycono
conditional	1st	schwyciłbym, bym schwycił	schwyciłabym, bym schwyciła	schwyciłobym, bym schwyciło	schwycilibyśmy, byśmy schwycili	schwyciłybyśmy, byśmy schwyciły
	2nd	schwyciłbyś, byś schwycił	schwyciłabyś, byś schwyciła	schwyciłobyś, byś schwyciło	schwycilibyście, byście schwycili	schwyciłybyście, byście schwyciły
	3rd	schwyciłby, by schwycił	schwyciłaby, by schwyciła	schwyciłoby, by schwyciło	schwyciliby, by schwycili	schwyciłyby, by schwyciły
	impersonal	schwycono by
imperative	1st	niech schwycę			schwyćmy
	2nd	schwyć			schwyćcie
	3rd	niech schwyci			niech schwycą
passive adjectival participle		schwycony	schwycona	schwycone	schwyceni	schwycone
anterior adverbial participle		schwyciwszy
verbal noun		schwycenie

Further reading

• schwycić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• schwycić in Polish dictionaries at PWN