skoczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *skočìti, from Proto-Indo-European *skok-eye-ti, from *skek-.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈskɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: sko‧czyć

Verb

[edit]

skoczyć pf (imperfective skakać)

  1. (intransitive) to jump, to leap
    Synonym: hycnąć

Conjugation

[edit]
Conjugation of skoczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skoczyć
future tense 1st skoczę skoczymy
2nd skoczysz skoczycie
3rd skoczy skoczą
impersonal skoczy się
past tense 1st skoczyłem,
-(e)m skoczył
skoczyłam,
-(e)m skoczyła
skoczyłom,
-(e)m skoczyło
skoczyliśmy,
-(e)śmy skoczyli
skoczyłyśmy,
-(e)śmy skoczyły
2nd skoczyłeś,
-(e)ś skoczył
skoczyłaś,
-(e)ś skoczyła
skoczyłoś,
-(e)ś skoczyło
skoczyliście,
-(e)ście skoczyli
skoczyłyście,
-(e)ście skoczyły
3rd skoczył skoczyła skoczyło skoczyli skoczyły
impersonal skoczono
conditional 1st skoczyłbym,
bym skoczył
skoczyłabym,
bym skoczyła
skoczyłobym,
bym skoczyło
skoczylibyśmy,
byśmy skoczyli
skoczyłybyśmy,
byśmy skoczyły
2nd skoczyłbyś,
byś skoczył
skoczyłabyś,
byś skoczyła
skoczyłobyś,
byś skoczyło
skoczylibyście,
byście skoczyli
skoczyłybyście,
byście skoczyły
3rd skoczyłby,
by skoczył
skoczyłaby,
by skoczyła
skoczyłoby,
by skoczyło
skoczyliby,
by skoczyli
skoczyłyby,
by skoczyły
impersonal skoczono by
imperative 1st niech skoczę skoczmy
2nd skocz skoczcie
3rd niech skoczy niech skoczą
anterior adverbial participle skoczywszy
verbal noun skoczenie

Derived terms

[edit]
verbs
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • skoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skoczyć in Polish dictionaries at PWN