skurczyć

Polish

Etymology

From s- +‎ kurczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskur.t͡ʂɘt͡ɕ/
• Rhymes: -urt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: skur‧czyć

Verb

skurczyć pf (imperfective kurczyć)

1. (transitive) to shrink (make smaller or shorter)
2. (reflexive with się) to contract, to shrink (become smaller or shorter)

Conjugation

Conjugation of skurczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skurczyć
future tense	1st	skurczę			skurczymy
	2nd	skurczysz			skurczycie
	3rd	skurczy			skurczą
	impersonal	skurczy się
past tense	1st	skurczyłem, -(e)m skurczył	skurczyłam, -(e)m skurczyła	skurczyłom, -(e)m skurczyło	skurczyliśmy, -(e)śmy skurczyli	skurczyłyśmy, -(e)śmy skurczyły
	2nd	skurczyłeś, -(e)ś skurczył	skurczyłaś, -(e)ś skurczyła	skurczyłoś, -(e)ś skurczyło	skurczyliście, -(e)ście skurczyli	skurczyłyście, -(e)ście skurczyły
	3rd	skurczył	skurczyła	skurczyło	skurczyli	skurczyły
	impersonal	skurczono
conditional	1st	skurczyłbym, bym skurczył	skurczyłabym, bym skurczyła	skurczyłobym, bym skurczyło	skurczylibyśmy, byśmy skurczyli	skurczyłybyśmy, byśmy skurczyły
	2nd	skurczyłbyś, byś skurczył	skurczyłabyś, byś skurczyła	skurczyłobyś, byś skurczyło	skurczylibyście, byście skurczyli	skurczyłybyście, byście skurczyły
	3rd	skurczyłby, by skurczył	skurczyłaby, by skurczyła	skurczyłoby, by skurczyło	skurczyliby, by skurczyli	skurczyłyby, by skurczyły
	impersonal	skurczono by
imperative	1st	niech skurczę			skurczmy
	2nd	skurcz			skurczcie
	3rd	niech skurczy			niech skurczą
passive adjectival participle		skurczony	skurczona	skurczone	skurczeni	skurczone
anterior adverbial participle		skurczywszy
verbal noun		skurczenie

Further reading

• skurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skurczyć in Polish dictionaries at PWN