sof

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: SOF, söf, søf, and -sof

Dutch[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Yiddish סוף (sof, “end”), from Hebrew סוֹף (sof).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /sɔf/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: sof
  • Rhymes: -ɔf

Noun[edit]

sof m (plural sofs, diminutive sofje n)

  1. (Netherlands, Bargoens) bummer, disappointment.
    Synonyms: mislukking, tegenvaller, teleurstelling
    Wat een sof ― What a bummer!
    • 2012, Hans van Mierlo, Een krankzinnig avontuur. Politieke, culturele en literaire beschouwingen, De Bezige Bij:
      Die Commissie van Zes was zo lang geleden, zei ik, en bovendien, tóch een sof geworden.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (Netherlands, Bargoens, uncommon) a nobody, a failure of a person.
    Synonym: mislukkeling
    • 1956, Ernest Heimeran, Bruno Aulich, Het genoeglijke strijkkwartet. Een leer-, en naslaboekje voor vrienden van kamermuziek, Wereldbibliotheek, section 34:
      De primarius loopt rood aan en geeft te kennen, dat hij er spijt van heeft zijn luid zagende buurman, de verlegen cellist en die sof van een altist ooit in zijn leven tegengekomen te zijn;
      (please add an English translation of this quotation)

References[edit]

Old Norse[edit]

Verb[edit]

sof

  1. second-person singular present active imperative of sofa

Uzbek[edit]

Etymology[edit]

From Arabic صَافٍ‎ (ṣāfin).

Adjective[edit]

sof (comparative sofroq, superlative eng sof)

  1. clean, pure

Derived terms[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=sof&oldid=78002675"