spiec

Polish

Etymology

From s- +‎ piec.

Pronunciation

• IPA^(key): /spjɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡s
• Syllabification: spiec

Verb

spiec pf (imperfective spiekać)

1. (transitive) to dry out by baking, to overbake
2. (transitive) to parch, to burn (in the sun)
3. (transitive, reflexive) to bake together, to sinter (cause to fuse by exposing to high temperature)
4. (reflexive with się) to get sunburned, to parch one's skin (in the sun)

Conjugation

Conjugation of spiec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spiec
future tense	1st	spiekę			spieczemy
	2nd	spieczesz			spieczecie
	3rd	spiecze			spieką
	impersonal	spiecze się
past tense	1st	spiekłem, -(e)m spiekł	spiekłam, -(e)m spiekła	spiekłom, -(e)m spiekło	spiekliśmy, -(e)śmy spiekli	spiekłyśmy, -(e)śmy spiekły
	2nd	spiekłeś, -(e)ś spiekł	spiekłaś, -(e)ś spiekła	spiekłoś, -(e)ś spiekło	spiekliście, -(e)ście spiekli	spiekłyście, -(e)ście spiekły
	3rd	spiekł	spiekła	spiekło	spiekli	spiekły
	impersonal	spieczono
conditional	1st	spiekłbym, bym spiekł	spiekłabym, bym spiekła	spiekłobym, bym spiekło	spieklibyśmy, byśmy spiekli	spiekłybyśmy, byśmy spiekły
	2nd	spiekłbyś, byś spiekł	spiekłabyś, byś spiekła	spiekłobyś, byś spiekło	spieklibyście, byście spiekli	spiekłybyście, byście spiekły
	3rd	spiekłby, by spiekł	spiekłaby, by spiekła	spiekłoby, by spiekło	spiekliby, by spiekli	spiekłyby, by spiekły
	impersonal	spieczono by
imperative	1st	niech spiekę			spieczmy
	2nd	spiecz			spieczcie
	3rd	niech spiecze			niech spieką
passive adjectival participle		spieczony	spieczona	spieczone	spieczeni	spieczone
anterior adverbial participle		spiekłszy
verbal noun		spieczenie

Further reading

• spiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spiec in Polish dictionaries at PWN