spsocić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ psocić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈspsɔ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: spso‧cić

Verb

[edit]

spsocić pf (imperfective psocić)

  1. (intransitive, colloquial) to frolic, to misbehave, to play pranks
    Synonyms: nabroić, narozrabiać

Conjugation

[edit]
Conjugation of spsocić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spsocić
future tense 1st spsocę spsocimy
2nd spsocisz spsocicie
3rd spsoci spsocą
impersonal spsoci się
past tense 1st spsociłem,
-(e)m spsocił
spsociłam,
-(e)m spsociła
spsociłom,
-(e)m spsociło
spsociliśmy,
-(e)śmy spsocili
spsociłyśmy,
-(e)śmy spsociły
2nd spsociłeś,
-(e)ś spsocił
spsociłaś,
-(e)ś spsociła
spsociłoś,
-(e)ś spsociło
spsociliście,
-(e)ście spsocili
spsociłyście,
-(e)ście spsociły
3rd spsocił spsociła spsociło spsocili spsociły
impersonal spsocono
conditional 1st spsociłbym,
bym spsocił
spsociłabym,
bym spsociła
spsociłobym,
bym spsociło
spsocilibyśmy,
byśmy spsocili
spsociłybyśmy,
byśmy spsociły
2nd spsociłbyś,
byś spsocił
spsociłabyś,
byś spsociła
spsociłobyś,
byś spsociło
spsocilibyście,
byście spsocili
spsociłybyście,
byście spsociły
3rd spsociłby,
by spsocił
spsociłaby,
by spsociła
spsociłoby,
by spsociło
spsociliby,
by spsocili
spsociłyby,
by spsociły
impersonal spsocono by
imperative 1st niech spsocę spsoćmy
2nd spsoć spsoćcie
3rd niech spsoci niech spsocą
anterior adverbial participle spsociwszy
verbal noun spsocenie
[edit]
adjective
adverb
nouns

Further reading

[edit]
  • spsocić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spsocić in Polish dictionaries at PWN