stánaigh

Irish

Etymology 1

From stán (“tin; tin vessel”) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

1. (transitive) tin-plate, coat with tin
2. (transitive) pack in tins, can

Conjugation

conjugation of stánaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	stánaím	stánaíonn tú; stánaír†	stánaíonn sé, sí	stánaímid; stánaíonn muid	stánaíonn sibh	stánaíonn siad; stánaíd†	a stánaíonn; a stánaíos	stánaítear
	past	stánaigh mé; stánaíos	stánaigh tú; stánaís	stánaigh sé, sí	stánaíomar; stánaigh muid	stánaigh sibh; stánaíobhair	stánaigh siad; stánaíodar	a stánaigh / ar stánaigh*	stánaíodh
	past habitual	stánaínn	stánaíteá	stánaíodh sé, sí	stánaímis; stánaíodh muid	stánaíodh sibh	stánaídís; stánaíodh siad	a stánaíodh / a stánaíodh*	stánaítí
future		stánóidh mé; stánód; stánóchaidh mé†	stánóidh tú; stánóir†; stánóchaidh tú†	stánóidh sé, sí; stánóchaidh sé, sí†	stánóimid; stánóidh muid; stánóchaimid†; stánóchaidh muid†	stánóidh sibh; stánóchaidh sibh†	stánóidh siad; stánóid†; stánóchaidh siad†	a stánóidh; a stánós; a stánóchaidh†; a stánóchas†	stánófar; stánóchar†
conditional		stánóinn; stánóchainn†	stánófá; stánóchthá†	stánódh sé, sí; stánóchadh sé, sí†	stánóimis; stánódh muid; stánóchaimis†; stánóchadh muid†	stánódh sibh; stánóchadh sibh†	stánóidís; stánódh siad; stánóchadh siad†	a stánódh; a stánóchadh† / a stánódh*; a stánóchadh*†	stánófaí; stánóchthaí†
subjunctive	present	go stánaí mé; go stánaíod†	go stánaí tú; go stánaír†	go stánaí sé, sí	go stánaímid; go stánaí muid	go stánaí sibh	go stánaí siad; go stánaíd†	—	go stánaítear
	past	dá stánaínn	dá stánaíteá	dá stánaíodh sé, sí	dá stánaímis; dá stánaíodh muid	dá stánaíodh sibh	dá stánaídís; dá stánaíodh siad	—	dá stánaítí
imperative		stánaím	stánaigh	stánaíodh sé, sí	stánaímis	stánaígí; stánaídh†	stánaídís	—	stánaítear
verbal noun		stánú
past participle		stánaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form

Etymology 2

Adjective

stánaigh

1. vocative singular masculine of stánach
2. genitive singular masculine of stánach
3. (archaic) dative singular feminine of stánach

Etymology 3

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

1. (intransitive) Alternative form of stán (“stare”)

Etymology 4

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

1. (transitive) Alternative form of stánáil (“beat, trounce; stuff”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “stánaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN