témáim
Hungarian
Etymology
téma + -im (possessive suffix)
Pronunciation
Noun
témáim
- first-person singular (multiple possessions) possessive of téma
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | témáim | — |
| accusative | témáimat | — |
| dative | témáimnak | — |
| instrumental | témáimmal | — |
| causal-final | témáimért | — |
| translative | témáimmá | — |
| terminative | témáimig | — |
| essive-formal | témáimként | — |
| essive-modal | témáimul | — |
| inessive | témáimban | — |
| superessive | témáimon | — |
| adessive | témáimnál | — |
| illative | témáimba | — |
| sublative | témáimra | — |
| allative | témáimhoz | — |
| elative | témáimból | — |
| delative | témáimról | — |
| ablative | témáimtól | — |
| non-attributive possessive - singular |
témáimé | — |
| non-attributive possessive - plural |
témáiméi | — |