toevertrouwen

Dutch

Etymology

From toe +‎ vertrouwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuvərˌtrɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧ver‧trou‧wen

Verb

toevertrouwen

1. (transitive, with indirect object) to entrust [with aan ‘to’]

   Synonym: aanvertrouwen

   Ze vertrouwde haar geheimen toe aan haar beste vriendin.

   She entrusted her secrets to her best friend.

Conjugation

Conjugation of toevertrouwen (weak, prefixed, separable)
infinitive	toevertrouwen
past singular	vertrouwde toe
past participle	toevertrouwd
infinitive	toevertrouwen
gerund	toevertrouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vertrouw toe	vertrouwde toe	toevertrouw	toevertrouwde
2nd person sing. (jij)	vertrouwt toe, vertrouw toe2	vertrouwde toe	toevertrouwt	toevertrouwde
2nd person sing. (u)	vertrouwt toe	vertrouwde toe	toevertrouwt	toevertrouwde
2nd person sing. (gij)	vertrouwt toe	vertrouwde toe	toevertrouwt	toevertrouwde
3rd person singular	vertrouwt toe	vertrouwde toe	toevertrouwt	toevertrouwde
plural	vertrouwen toe	vertrouwden toe	toevertrouwen	toevertrouwden
subjunctive sing.1	vertrouwe toe	vertrouwde toe	toevertrouwe	toevertrouwde
subjunctive plur.1	vertrouwen toe	vertrouwden toe	toevertrouwen	toevertrouwden
imperative sing.	vertrouw toe
imperative plur.1	vertrouwt toe
participles	toevertrouwend	toevertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• vertrouwen toe