vertrouwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈtrɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧trou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch vertrouwen. Equivalent to trouw +‎ ver- -en.

Verb

vertrouwen

1. (intransitive, transitive) to trust [with op]

   Ik vertrouw op mijn beste vriendin om me te helpen.

   I trust my best friend to help me.

2. (reflexive, obsolete) to marry

Conjugation

Conjugation of vertrouwen (weak, prefixed)
infinitive	vertrouwen
past singular	vertrouwde
past participle	vertrouwd
infinitive	vertrouwen
gerund	vertrouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	vertrouw	vertrouwde
2nd person sing. (jij)	vertrouwt, vertrouw2	vertrouwde
2nd person sing. (u)	vertrouwt	vertrouwde
2nd person sing. (gij)	vertrouwt	vertrouwde
3rd person singular	vertrouwt	vertrouwde
plural	vertrouwen	vertrouwden
subjunctive sing.1	vertrouwe	vertrouwde
subjunctive plur.1	vertrouwen	vertrouwden
imperative sing.	vertrouw
imperative plur.1	vertrouwt
participles	vertrouwend	vertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• toevertrouwen
• vertrouwbaar
• vertrouwelijk
• vertrouweling

 

Descendants

• Afrikaans: vertrou
• → Aukan: fitoow
• → Sranan Tongo: fertrow

Etymology 2

Gerund of vertrouwen.

Noun

vertrouwen n (uncountable)

1. trust, faith

   Hij heeft veel vertrouwen in het team.

   He has a lot of trust in the team.

Derived terms

• vertrouwensband
• vertrouwensbreuk
• vertrouwensfiguur
• vertrouwenspersoon