tutkain
Finnish
Etymology
From tutka- + -in, from Proto-Uralic *tuδ̕ka (“tip, top”).
Noun
tutkain
- (archaic) A goad (long, pointed stick used to prod animals).
- On turha potkia tutkainta vastaan.
- A proverb meaning: "It's futile to resist the inevitable."
- On turha potkia tutkainta vastaan.
- (archaic) A sharp point of a tool or weapon; also a sharp mountaintop.
- (military) A mine probe (long thin stick used to locate mines).
- A part of a printing press that locates a sheet correctly for two-sided printing.
- An end of a warp yarn that is cut off when the weaving is finished.
Declension
Inflection of tutkain (Kotus type 33/kytkin, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | tutkain | tutkaimet | ||
genitive | tutkaimen | tutkaimien tutkainten | ||
partitive | tutkainta | tutkaimia | ||
illative | tutkaimeen | tutkaimiin | ||
singular | plural | |||
nominative | tutkain | tutkaimet | ||
accusative | nom. | tutkain | tutkaimet | |
gen. | tutkaimen | |||
genitive | tutkaimen | tutkaimien tutkainten | ||
partitive | tutkainta | tutkaimia | ||
inessive | tutkaimessa | tutkaimissa | ||
elative | tutkaimesta | tutkaimista | ||
illative | tutkaimeen | tutkaimiin | ||
adessive | tutkaimella | tutkaimilla | ||
ablative | tutkaimelta | tutkaimilta | ||
allative | tutkaimelle | tutkaimille | ||
essive | tutkaimena | tutkaimina | ||
translative | tutkaimeksi | tutkaimiksi | ||
abessive | tutkaimetta | tutkaimitta | ||
instructive | — | tutkaimin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Related terms
Noun
tutkain