udołać

Polish

Etymology

From u- +‎ dołać. First attested in 1809.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈdɔ.wat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔwat͡ɕ
• Syllabification: u‧do‧łać

Verb

udołać pf

1. (intransitive, obsolete, regional) to cope, to manage, to succeed (to achieve the desired result by doing something)

   Synonyms: podołać, sprostać, zdołać

Conjugation

Conjugation of udołać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		udołać
future tense	1st	udołam			udołamy
	2nd	udołasz			udołacie
	3rd	udoła			udołają
	impersonal	udoła się
past tense	1st	udołałem, -(e)m udołał	udołałam, -(e)m udołała	udołałom, -(e)m udołało	udołaliśmy, -(e)śmy udołali	udołałyśmy, -(e)śmy udołały
	2nd	udołałeś, -(e)ś udołał	udołałaś, -(e)ś udołała	udołałoś, -(e)ś udołało	udołaliście, -(e)ście udołali	udołałyście, -(e)ście udołały
	3rd	udołał	udołała	udołało	udołali	udołały
	impersonal	udołano
conditional	1st	udołałbym, bym udołał	udołałabym, bym udołała	udołałobym, bym udołało	udołalibyśmy, byśmy udołali	udołałybyśmy, byśmy udołały
	2nd	udołałbyś, byś udołał	udołałabyś, byś udołała	udołałobyś, byś udołało	udołalibyście, byście udołali	udołałybyście, byście udołały
	3rd	udołałby, by udołał	udołałaby, by udołała	udołałoby, by udołało	udołaliby, by udołali	udołałyby, by udołały
	impersonal	udołano by
imperative	1st	niech udołam			udołajmy
	2nd	udołaj			udołajcie
	3rd	niech udoła			niech udołają
passive adjectival participle		udołany	udołana	udołane	udołani	udołane
anterior adverbial participle		udoławszy
verbal noun		udołanie

Further reading

• udołać in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “udołać”, in Słownik języka polskiego‎^[1] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 235