ukończyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ kończyć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈkɔɲ.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: u‧koń‧czyć

Verb

[edit]

ukończyć pf (imperfective ukańczać)

  1. (transitive) to complete, to finish
  2. (transitive) to graduate (from)

Conjugation

[edit]
Conjugation of ukończyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukończyć
future tense 1st ukończę ukończymy
2nd ukończysz ukończycie
3rd ukończy ukończą
impersonal ukończy się
past tense 1st ukończyłem,
-(e)m ukończył
ukończyłam,
-(e)m ukończyła
ukończyłom,
-(e)m ukończyło
ukończyliśmy,
-(e)śmy ukończyli
ukończyłyśmy,
-(e)śmy ukończyły
2nd ukończyłeś,
-(e)ś ukończył
ukończyłaś,
-(e)ś ukończyła
ukończyłoś,
-(e)ś ukończyło
ukończyliście,
-(e)ście ukończyli
ukończyłyście,
-(e)ście ukończyły
3rd ukończył ukończyła ukończyło ukończyli ukończyły
impersonal ukończono
conditional 1st ukończyłbym,
bym ukończył
ukończyłabym,
bym ukończyła
ukończyłobym,
bym ukończyło
ukończylibyśmy,
byśmy ukończyli
ukończyłybyśmy,
byśmy ukończyły
2nd ukończyłbyś,
byś ukończył
ukończyłabyś,
byś ukończyła
ukończyłobyś,
byś ukończyło
ukończylibyście,
byście ukończyli
ukończyłybyście,
byście ukończyły
3rd ukończyłby,
by ukończył
ukończyłaby,
by ukończyła
ukończyłoby,
by ukończyło
ukończyliby,
by ukończyli
ukończyłyby,
by ukończyły
impersonal ukończono by
imperative 1st niech ukończę ukończmy
2nd ukończ ukończcie
3rd niech ukończy niech ukończą
passive adjectival participle ukończony ukończona ukończone ukończeni ukończone
anterior adverbial participle ukończywszy
verbal noun ukończenie
[edit]
verb

Further reading

[edit]
  • ukończyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukończyć in Polish dictionaries at PWN