uręczyć

Polish[edit]

uręczyć pf (imperfective uręczać)

(transitive, archaic) to guarantee (to give an assurance that something will be done right)
Synonyms: zagwarantować, zapewnić, zaręczyć

Conjugation of uręczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uręczyć
future tense	1^st	uręczę			uręczymy
	2^nd	uręczysz			uręczycie
	3^rd	uręczy			uręczą
	impersonal	uręczy się
past tense	1^st	uręczyłem, -(e)m uręczył	uręczyłam, -(e)m uręczyła	uręczyłom, -(e)m uręczyło	uręczyliśmy, -(e)śmy uręczyli	uręczyłyśmy, -(e)śmy uręczyły
	2^nd	uręczyłeś, -(e)ś uręczył	uręczyłaś, -(e)ś uręczyła	uręczyłoś, -(e)ś uręczyło	uręczyliście, -(e)ście uręczyli	uręczyłyście, -(e)ście uręczyły
	3^rd	uręczył	uręczyła	uręczyło	uręczyli	uręczyły
	impersonal	uręczono
conditional	1^st	uręczyłbym, bym uręczył	uręczyłabym, bym uręczyła	uręczyłobym, bym uręczyło	uręczylibyśmy, byśmy uręczyli	uręczyłybyśmy, byśmy uręczyły
	2^nd	uręczyłbyś, byś uręczył	uręczyłabyś, byś uręczyła	uręczyłobyś, byś uręczyło	uręczylibyście, byście uręczyli	uręczyłybyście, byście uręczyły
	3^rd	uręczyłby, by uręczył	uręczyłaby, by uręczyła	uręczyłoby, by uręczyło	uręczyliby, by uręczyli	uręczyłyby, by uręczyły
	impersonal	uręczono by
imperative	1^st	niech uręczę			uręczmy
	2^nd	uręcz			uręczcie
	3^rd	niech uręczy			niech uręczą
passive adjectival participle		uręczony	uręczona	uręczone	uręczeni	uręczone
anterior adverbial participle		uręczywszy
verbal noun		uręczenie