utkwić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ tkwić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈu.tkfit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -utkfit͡ɕ
  • Syllabification: u‧tkwić

Verb

[edit]

utkwić pf (imperfective tkwić)

  1. (intransitive) to become stuck, to become riveted

Conjugation

[edit]
Conjugation of utkwić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive utkwić
future tense 1st utkwię utkwimy
2nd utkwisz utkwicie
3rd utkwi utkwią
impersonal utkwi się
past tense 1st utkwiłem,
-(e)m utkwił
utkwiłam,
-(e)m utkwiła
utkwiłom,
-(e)m utkwiło
utkwiliśmy,
-(e)śmy utkwili
utkwiłyśmy,
-(e)śmy utkwiły
2nd utkwiłeś,
-(e)ś utkwił
utkwiłaś,
-(e)ś utkwiła
utkwiłoś,
-(e)ś utkwiło
utkwiliście,
-(e)ście utkwili
utkwiłyście,
-(e)ście utkwiły
3rd utkwił utkwiła utkwiło utkwili utkwiły
impersonal utkwiono
conditional 1st utkwiłbym,
bym utkwił
utkwiłabym,
bym utkwiła
utkwiłobym,
bym utkwiło
utkwilibyśmy,
byśmy utkwili
utkwiłybyśmy,
byśmy utkwiły
2nd utkwiłbyś,
byś utkwił
utkwiłabyś,
byś utkwiła
utkwiłobyś,
byś utkwiło
utkwilibyście,
byście utkwili
utkwiłybyście,
byście utkwiły
3rd utkwiłby,
by utkwił
utkwiłaby,
by utkwiła
utkwiłoby,
by utkwiło
utkwiliby,
by utkwili
utkwiłyby,
by utkwiły
impersonal utkwiono by
imperative 1st niech utkwię utkwijmy
2nd utkwij utkwijcie
3rd niech utkwi niech utkwią
passive adjectival participle utkwiony utkwiona utkwione utkwieni utkwione
anterior adverbial participle utkwiwszy
verbal noun utkwienie

Further reading

[edit]
  • utkwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utkwić in Polish dictionaries at PWN