veneo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From vēnum +‎ meaning "go on sale." Compare vēndō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

vēneō (present infinitive vēnīre, perfect active vēniī or vēnīvī, supine vēnitum); irregular conjugation, irregular

  1. to be sold

Usage notes[edit]

This verb is used as the passive of vendo.

Conjugation[edit]

The third principal part is most often contracted to vēniī, but occasionally appears as vēnīvī

   Conjugation of vēneō (irregular)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vēneō vēnīs vēnit vēnīmus vēnītis vēneunt
imperfect vēnībam vēnībās vēnībat vēnībāmus vēnībātis vēnībant
future vēnībō vēnībis vēnībit vēnībimus vēnībitis vēnībunt
perfect vēniī,
vēnīvī
vēnīstī,
vēnīvistī
vēniit,
vēnīvit
vēniimus vēnīstis vēniērunt,
vēniēre
pluperfect vēnieram vēnierās vēnierat vēnierāmus vēnierātis vēnierant
future perfect vēnierō vēnieris vēnierit vēnierimus vēnieritis vēnierint
passive present vēneor vēnīris,
vēnīre
vēnītur vēnīmur vēnīminī vēneuntur
imperfect vēnībar vēnībāris,
vēnībāre
vēnībātur vēnībāmur vēnībāminī vēnībantur
future vēnībor vēnīberis,
vēnībere
vēnībitur vēnībimur vēnībiminī vēnībuntur
perfect vēnitus + present active indicative of sum
pluperfect vēnitus + imperfect active indicative of sum
future perfect vēnitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vēneam vēneās vēneat vēneāmus vēneātis vēneant
imperfect vēnīrem vēnīrēs vēnīret vēnīrēmus vēnīrētis vēnīrent
perfect vēnierim vēnierīs vēnierit vēnierīmus vēnierītis vēnierint
pluperfect vēnīssem vēnīssēs vēnīsset vēnīssēmus vēnīssētis vēnīssent
passive present vēnear vēneāris,
vēneāre
vēneātur vēneāmur vēneāminī vēneantur
imperfect vēnīrer vēnīrēris,
vēnīrēre
vēnīrētur vēnīrēmur vēnīrēminī vēnīrentur
perfect vēnitus + present active subjunctive of sum
pluperfect vēnitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vēnī vēnīte
future vēnītō vēnītō vēnītōte vēneuntō
passive present vēnīre vēnīminī
future vēnītor vēnītor vēneuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vēnīre vēnīsse vēnitūrum esse vēnīrī vēnitum esse vēnitum īrī
participles vēniēns vēnitūrus vēnitus vēneundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
vēneundī vēneundō vēneundum vēneundō vēnitum vēnitū

References[edit]

  • veneo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • veneo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • veneo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the free men are sold as slaves: libera corpora sub corona (hasta) veneunt (B. G. 3. 16. 4)
    • (ambiguous) to come to Rome: Romam venire, pervenire
    • (ambiguous) to go to meet some one: obviam venire alicui
    • (ambiguous) to come into some one's hands: in alicuius manus venire, pervenire
    • (ambiguous) to come in sight: venire in conspectum alicuius
    • (ambiguous) to come to assist any one: auxilio alicui venire
    • (ambiguous) to gain a person's esteem, friendship: in gratiam alicuius venire
    • (ambiguous) to suffer reproof; to be criticised, blamed: in vituperationem, reprehensionem cadere, incidere, venire
    • (ambiguous) to be a subject for gossip: in sermonem hominum venire
    • (ambiguous) to become famous, distinguish oneself: gloriam colligere, in summam gloriam venire
    • (ambiguous) to become doubtful: in dubium venire
    • (ambiguous) to make a person forget a thing: aliquem in oblivionem alicuius rei adducere (pass. in oblivionem venire)
    • (ambiguous) to be contested, become the subject of debate: in controversiam vocari, adduci, venire (De Or. 2. 72. 291)
    • (ambiguous) to come before the tribunal of the critics: in existimantium arbitrium venire (Brut. 24. 92)
    • (ambiguous) to pass into a proverb: in proverbii consuetudinem or simply in proverbium venire
    • (ambiguous) to become frightened: in timorem venire, pervenire
    • (ambiguous) to conceive a hope: in spem venire, ingredi, adduci
    • (ambiguous) to be suspected by some one: in suspicionem alicui venire
    • (ambiguous) to incur a person's hatred: in odium, in invidiam venire alicui
    • (ambiguous) to come into the possession of something: in possessionem alicuius rei venire
    • (ambiguous) to obtain an audience of some one: in congressum alicuius venire
    • (ambiguous) to become customary, the fashion: in consuetudinem or morem venire
    • (ambiguous) to appear in court: in iudicium venire, in iudicio adesse
    • (ambiguous) to come within javelin-range: ad teli coniectum venire (Liv. 2. 31)
    • (ambiguous) to reduce a country to subjection to oneself: populum in deditionem venire cogere
    • (ambiguous) to make one's submission to some one: in deditionem venire (without alicui)