verdrieten

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -itən

Etymology 1

From Middle Dutch verdrieten, from Old Dutch farthrietan. Equivalent to ver- +‎ drieten.

Verb

verdrieten

1. to sadden, to displease

Conjugation

Conjugation of verdrieten (strong class 2a, prefixed)
infinitive	verdrieten
past singular	verdroot
past participle	verdroten
infinitive	verdrieten
gerund	verdrieten n
	present tense	past tense
1st person singular	verdriet	verdroot
2nd person sing. (jij)	verdriet	verdroot
2nd person sing. (u)	verdriet	verdroot
2nd person sing. (gij)	verdriet	verdroot
3rd person singular	verdriet	verdroot
plural	verdrieten	verdroten
subjunctive sing.1	verdriete	verdrote
subjunctive plur.1	verdrieten	verdroten
imperative sing.	verdriet
imperative plur.1	verdriet
participles	verdrietend	verdroten
1) Archaic.

Etymology 2

Noun

verdrieten

1. plural of verdriet

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch farthrietan.

Verb

verdrieten

1. (intransitive) to be annoying
2. (intransitive) to feel reluctant to, to feel annoyed by [with genitive ‘thing’]

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: verdrieten
• Limburgish: verdrete

Further reading

• “verdrieten”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “verdrieten”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN