verstevigen

Dutch

Etymology

From (deprecated template usage) ver- +‎ stevig +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈsteː.və.ɣə(n)/, /vɛrˈsteː.və.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧ste‧vi‧gen

Verb

verstevigen

1. (transitive) to solidify, to reinforce

Inflection

Conjugation of verstevigen (weak, prefixed)
infinitive	verstevigen
past singular	verstevigde
past participle	verstevigd
infinitive	verstevigen
gerund	verstevigen n
	present tense	past tense
1st person singular	verstevig	verstevigde
2nd person sing. (jij)	verstevigt, verstevig2	verstevigde
2nd person sing. (u)	verstevigt	verstevigde
2nd person sing. (gij)	verstevigt	verstevigde
3rd person singular	verstevigt	verstevigde
plural	verstevigen	verstevigden
subjunctive sing.1	verstevige	verstevigde
subjunctive plur.1	verstevigen	verstevigden
imperative sing.	verstevig
imperative plur.1	verstevigt
participles	verstevigend	verstevigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.