verwrijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verwriven. Equivalent to ver- +‎ wrijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvrɛi̯.və(n)/, /vɛrˈvrɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧wrij‧ven
• Rhymes: -ɛi̯vən

Verb

verwrijven

1. (transitive) to make smaller or thinner by rubbing
2. (transitive) to break or destroy by rubbing

Conjugation

Conjugation of verwrijven (strong class 1, prefixed)
infinitive	verwrijven
past singular	verwreef
past participle	verwreven
infinitive	verwrijven
gerund	verwrijven n
	present tense	past tense
1st person singular	verwrijf	verwreef
2nd person sing. (jij)	verwrijft, verwrijf2	verwreef
2nd person sing. (u)	verwrijft	verwreef
2nd person sing. (gij)	verwrijft	verwreeft
3rd person singular	verwrijft	verwreef
plural	verwrijven	verwreven
subjunctive sing.1	verwrijve	verwreve
subjunctive plur.1	verwrijven	verwreven
imperative sing.	verwrijf
imperative plur.1	verwrijft
participles	verwrijvend	verwreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.