wantrouwig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From wantrouwen + -ig.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
wantrouwig (comparative wantrouwiger, superlative wantrouwigst)
Inflection[edit]
Inflection of wantrouwig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | wantrouwig | |||
inflected | wantrouwige | |||
comparative | wantrouwiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | wantrouwig | wantrouwiger | het wantrouwigst het wantrouwigste | |
indefinite | m./f. sing. | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste |
n. sing. | wantrouwig | wantrouwiger | wantrouwigste | |
plural | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste | |
definite | wantrouwige | wantrouwigere | wantrouwigste | |
partitive | wantrouwigs | wantrouwigers | — |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Afrikaans: wantrouig