wykląć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ kląć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɘ.klɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘklɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧kląć

Verb

[edit]

wykląć pf (imperfective wyklinać)

  1. (transitive) to curse, to imprecate, to missay [with accusative ‘someone/something’]
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać
  2. (transitive, religion) to banish, to curse out, to excommunicate (to officially exclude someone from membership of a church or religious community)
    Synonym: potępić
  3. (transitive, dated) to curse (to wish harm upon) [with accusative ‘someone/something’]

Conjugation

[edit]
Conjugation of wykląć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykląć
future tense 1st wyklnę wyklniemy
2nd wyklniesz wyklniecie
3rd wyklnie wyklną
impersonal wyklnie się
past tense 1st wykląłem,
-(e)m wyklął
wyklęłam,
-(e)m wyklęła
wyklęłom,
-(e)m wyklęło
wyklęliśmy,
-(e)śmy wyklęli
wyklęłyśmy,
-(e)śmy wyklęły
2nd wykląłeś,
-(e)ś wyklął
wyklęłaś,
-(e)ś wyklęła
wyklęłoś,
-(e)ś wyklęło
wyklęliście,
-(e)ście wyklęli
wyklęłyście,
-(e)ście wyklęły
3rd wyklął wyklęła wyklęło wyklęli wyklęły
impersonal wyklęto
conditional 1st wykląłbym,
bym wyklął
wyklęłabym,
bym wyklęła
wyklęłobym,
bym wyklęło
wyklęlibyśmy,
byśmy wyklęli
wyklęłybyśmy,
byśmy wyklęły
2nd wykląłbyś,
byś wyklął
wyklęłabyś,
byś wyklęła
wyklęłobyś,
byś wyklęło
wyklęlibyście,
byście wyklęli
wyklęłybyście,
byście wyklęły
3rd wykląłby,
by wyklął
wyklęłaby,
by wyklęła
wyklęłoby,
by wyklęło
wyklęliby,
by wyklęli
wyklęłyby,
by wyklęły
impersonal wyklęto by
imperative 1st niech wyklnę wyklnijmy
2nd wyklnij wyklnijcie
3rd niech wyklnie niech wyklną
passive adjectival participle wyklęty wyklęta wyklęte wyklęci wyklęte
anterior adverbial participle wyklnąwszy
verbal noun wyklęcie

Further reading

[edit]
  • wykląć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykląć in Polish dictionaries at PWN