wyminąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ minąć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

wyminąć pf (imperfective wymijać)

  1. (transitive, reflexive) to go round, to bypass, to avoid
  2. (transitive) to overtake, to pass
    Synonym: wyprzedzić
  3. (reflexive with się) to go round each other

Conjugation

[edit]
Conjugation of wyminąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyminąć
future tense 1st wyminę wyminiemy
2nd wyminiesz wyminiecie
3rd wyminie wyminą
impersonal wyminie się
past tense 1st wyminąłem,
-(e)m wyminął
wyminęłam,
-(e)m wyminęła
wyminęłom,
-(e)m wyminęło
wyminęliśmy,
-(e)śmy wyminęli
wyminęłyśmy,
-(e)śmy wyminęły
2nd wyminąłeś,
-(e)ś wyminął
wyminęłaś,
-(e)ś wyminęła
wyminęłoś,
-(e)ś wyminęło
wyminęliście,
-(e)ście wyminęli
wyminęłyście,
-(e)ście wyminęły
3rd wyminął wyminęła wyminęło wyminęli wyminęły
impersonal wyminięto
conditional 1st wyminąłbym,
bym wyminął
wyminęłabym,
bym wyminęła
wyminęłobym,
bym wyminęło
wyminęlibyśmy,
byśmy wyminęli
wyminęłybyśmy,
byśmy wyminęły
2nd wyminąłbyś,
byś wyminął
wyminęłabyś,
byś wyminęła
wyminęłobyś,
byś wyminęło
wyminęlibyście,
byście wyminęli
wyminęłybyście,
byście wyminęły
3rd wyminąłby,
by wyminął
wyminęłaby,
by wyminęła
wyminęłoby,
by wyminęło
wyminęliby,
by wyminęli
wyminęłyby,
by wyminęły
impersonal wyminięto by
imperative 1st niech wyminę wymińmy
2nd wymiń wymińcie
3rd niech wyminie niech wyminą
passive adjectival participle wyminięty wyminięta wyminięte wyminięci wyminięte
anterior adverbial participle wyminąwszy
verbal noun wyminięcie

Further reading

[edit]
  • wyminąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyminąć in Polish dictionaries at PWN