wyrzec

Polish

Etymology

From wy- +‎ rzec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɘ.ʐɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘʐɛt͡s
• Syllabification: wy‧rzec

Verb

wyrzec pf (imperfective wyrzekać)

1. (intransitive, obsolete) to complain, to repine
2. (reflexive with się) to abjure, to relinquish, to renounce

   Synonyms: odżegnać się, zarzucić, zrzec się

Conjugation

Conjugation of wyrzec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyrzec
future tense	1st	wyrzekę			wyrzeczemy
	2nd	wyrzeczesz			wyrzeczecie
	3rd	wyrzecze			wyrzeką
	impersonal	wyrzecze się
past tense	1st	wyrzekłem, -(e)m wyrzekł	wyrzekłam, -(e)m wyrzekła	wyrzekłom, -(e)m wyrzekło	wyrzekliśmy, -(e)śmy wyrzekli	wyrzekłyśmy, -(e)śmy wyrzekły
	2nd	wyrzekłeś, -(e)ś wyrzekł	wyrzekłaś, -(e)ś wyrzekła	wyrzekłoś, -(e)ś wyrzekło	wyrzekliście, -(e)ście wyrzekli	wyrzekłyście, -(e)ście wyrzekły
	3rd	wyrzekł	wyrzekła	wyrzekło	wyrzekli	wyrzekły
	impersonal	wyrzeczono
conditional	1st	wyrzekłbym, bym wyrzekł	wyrzekłabym, bym wyrzekła	wyrzekłobym, bym wyrzekło	wyrzeklibyśmy, byśmy wyrzekli	wyrzekłybyśmy, byśmy wyrzekły
	2nd	wyrzekłbyś, byś wyrzekł	wyrzekłabyś, byś wyrzekła	wyrzekłobyś, byś wyrzekło	wyrzeklibyście, byście wyrzekli	wyrzekłybyście, byście wyrzekły
	3rd	wyrzekłby, by wyrzekł	wyrzekłaby, by wyrzekła	wyrzekłoby, by wyrzekło	wyrzekliby, by wyrzekli	wyrzekłyby, by wyrzekły
	impersonal	wyrzeczono by
imperative	1st	niech wyrzekę			wyrzeczmy
	2nd	wyrzecz			wyrzeczcie
	3rd	niech wyrzecze			niech wyrzeką
passive adjectival participle		wyrzeczony	wyrzeczona	wyrzeczone	wyrzeczeni	wyrzeczone
anterior adverbial participle		wyrzekłszy
verbal noun		wyrzeczenie

Derived terms

noun

• wyrzeczenie

 

Further reading

• wyrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyrzec in Polish dictionaries at PWN