πικρός

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *pikrós, formally identical to Proto-Slavic *pьstrъ (“variegated”), which is from Proto-Indo-European *piḱ-rós, from the root *peyḱ- (“color, speckle”). Further cognate is ποικίλος (poikílos, “particoloured”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pi.krós/ → /piˈkros/ → /piˈkros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pi.krós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈkros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈkros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈkros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈkros/

Adjective

πῐκρός • (pikrós) m (feminine πῐκρᾱ́, neuter πῐκρόν); first/second declension

1. pointed, sharp, keen
2. (of taste) pungent, bitter, acrid
3. (of feeling) sharp, keen
4. (of sound) piercing, shrill
5. (figuratively) bitter, hateful
6. embittered, angry, hostile
7. relentless, spiteful, vindictive

Inflection

First and second declension of πῐκρός; πῐκρᾱ́; πῐκρόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῐκρός pikrós	πῐκρᾱ́ pikrā́	πῐκρόν pikrón		πῐκρώ pikrṓ	πῐκρᾱ́ pikrā́	πῐκρώ pikrṓ		πῐκροί pikroí	πῐκραί pikraí	πῐκρᾰ́ pikrá
Genitive		πῐκροῦ pikroû	πῐκρᾶς pikrâs	πῐκροῦ pikroû		πῐκροῖν pikroîn	πῐκραῖν pikraîn	πῐκροῖν pikroîn		πῐκρῶν pikrôn	πῐκρῶν pikrôn	πῐκρῶν pikrôn
Dative		πῐκρῷ pikrôi	πῐκρᾷ pikrâi	πῐκρῷ pikrôi		πῐκροῖν pikroîn	πῐκραῖν pikraîn	πῐκροῖν pikroîn		πῐκροῖς pikroîs	πῐκραῖς pikraîs	πῐκροῖς pikroîs
Accusative		πῐκρόν pikrón	πῐκρᾱ́ν pikrā́n	πῐκρόν pikrón		πῐκρώ pikrṓ	πῐκρᾱ́ pikrā́	πῐκρώ pikrṓ		πῐκρούς pikroús	πῐκρᾱ́ς pikrā́s	πῐκρᾰ́ pikrá
Vocative		πῐκρέ pikré	πῐκρᾱ́ pikrā́	πῐκρόν pikrón		πῐκρώ pikrṓ	πῐκρᾱ́ pikrā́	πῐκρώ pikrṓ		πῐκροί pikroí	πῐκραί pikraí	πῐκρᾰ́ pikrá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῐκρῶς pikrôs				πῐκρότερος pikróteros				πῐκρότᾰτος pikrótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• γλῠκῠ́πῑκρος (glukúpīkros)
• θελξῐ́πῐκρος (thelxípikros)
• πολῠ́πῐκρος (polúpikros)
• πῐκραίνω (pikraínō)
• πῐκρόγλωσσος (pikróglōssos)
• πῐκρόγᾰμος (pikrógamos)
• πῐκρόκᾰρπος (pikrókarpos)
• πῐκρολόγος (pikrológos)
• πῐκρολογῐ́ᾱ (pikrologíā)
• πῐκρόλωτος (pikrólōtos)
• πῐκροποιός (pikropoiós)
• πῐκρότης (pikrótēs)
• πῐκρόχολος (pikrókholos)
• πῐκρόω (pikróō)
• πῐκρᾰ́ζω (pikrázō)
• πῐκρᾰντῐκός (pikrantikós)
• πῐκρᾰ́ς (pikrás)
• πῐκρᾰσμός (pikrasmós)
• πῐ́κρᾱ (píkrā)
• πῐκρῐ́δῐον (pikrídion)
• πῐκρῐ́δῐος (pikrídios)
• πῐκρῐ́ζω (pikrízō)
• πῐκρῐ́ς (pikrís)
• πῐκρῐ́ᾱ (pikríā)

 

Descendants

• Greek: πικρός (pikrós)
• Pontic Greek: πικρός (pikrós)
  • → Laz: პრიკე (p̌riǩe), პრიკა (p̌riǩa)

Further reading

• “πικρός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πικρός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πικρός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πικρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πικρός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πικρός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4089 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • acrimonious idem, page 9.
  • angry idem, page 29.
  • astringent idem, page 48.
  • barbed idem, page 62.
  • biting idem, page 80.
  • bitter idem, page 80.
  • caustic idem, page 119.
  • cruel idem, page 187.
  • crushing idem, page 187.
  • cutting idem, page 192.
  • discontented idem, page 230.
  • dry idem, page 255.
  • embittered idem, page 267.
  • envenomed idem, page 279.
  • fell idem, page 314.
  • ferocious idem, page 316.
  • fiendish idem, page 318.
  • fierce idem, page 318.
  • furious idem, page 350.
  • grievous idem, page 373.
  • grim idem, page 373.
  • hard idem, page 385.
  • harsh idem, page 387.
  • heartless idem, page 392.
  • ill-tempered idem, page 416.
  • implacable idem, page 421.
  • incisive idem, page 428.
  • indignant idem, page 433.
  • irascible idem, page 459.
  • irritable idem, page 460.
  • keen idem, page 467.
  • lamentable idem, page 474.
  • loud idem, page 501.
  • malevolent idem, page 510.
  • malicious idem, page 510.
  • melancholy idem, page 524.
  • merciless idem, page 525.
  • mournful idem, page 544.
  • painful idem, page 589.
  • penetrating idem, page 603.
  • piercing idem, page 612.
  • pitiless idem, page 615.
  • poignant idem, page 623.
  • provocative idem, page 655.
  • rancorous idem, page 670.
  • relentless idem, page 690.
  • remorseless idem, page 693.
  • reproachful idem, page 698.
  • resentful idem, page 701.
  • rigorous idem, page 715.
  • rough idem, page 722.
  • rude idem, page 724.
  • satirical idem, page 734.
  • savage idem, page 735.
  • severe idem, page 759.
  • sharp idem, page 762.
  • shrewish idem, page 771.
  • shrill idem, page 771.
  • slashing idem, page 782.
  • sore idem, page 794.
  • sorrowful idem, page 795.
  • sour idem, page 796.
  • spiteful idem, page 802.
  • stern idem, page 816.
  • stinging idem, page 818.
  • stormy idem, page 821.
  • tart idem, page 856.
  • torturing idem, page 884.
  • trenchant idem, page 893.
  • unamiable idem, page 906.
  • unbending idem, page 908.
  • unfeeling idem, page 918.
  • ungentle idem, page 919.
  • unkind idem, page 923.
  • unmerciful idem, page 925.
  • vengeful idem, page 947.
  • venomous idem, page 947.
  • vicious idem, page 950.
  • vindictive idem, page 952.
  • virulent idem, page 954.
  • withering idem, page 984.
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek πικρός (pikrós).

Adjective

πικρός • (pikrós) m (feminine πικρή, neuter πικρό)

1. bitter (taste)

   Antonym: άπικρος (ápikros)

2. (figuratively) bitter, sorrowful

Declension

Declension of πικρός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πικρός •	πικρή •	πικρό •	πικροί •	πικρές •	πικρά •
genitive	πικρού •	πικρής •	πικρού •	πικρών •	πικρών •	πικρών •
accusative	πικρό •	πικρή •	πικρό •	πικρούς •	πικρές •	πικρά •
vocative	πικρέ •	πικρή •	πικρό •	πικροί •	πικρές •	πικρά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πικρός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πικρός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πικρότερος •	πικρότερη •	πικρότερο •	πικρότεροι •	πικρότερες •	πικρότερα •
genitive	πικρότερου •	πικρότερης •	πικρότερου •	πικρότερων •	πικρότερων •	πικρότερων •
accusative	πικρότερο •	πικρότερη •	πικρότερο •	πικρότερους •	πικρότερες •	πικρότερα •
vocative	πικρότερε •	πικρότερη •	πικρότερο •	πικρότεροι •	πικρότερες •	πικρότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πικρότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πικρότατος •	πικρότατη •	πικρότατο •	πικρότατοι •	πικρότατες •	πικρότατα •
genitive	πικρότατου •	πικρότατης •	πικρότατου •	πικρότατων •	πικρότατων •	πικρότατων •
accusative	πικρότατο •	πικρότατη •	πικρότατο •	πικρότατους •	πικρότατες •	πικρότατα •
vocative	πικρότατε •	πικρότατη •	πικρότατο •	πικρότατοι •	πικρότατες •	πικρότατα •