ركب

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: رکت

Arabic

[edit]

Etymology 1

[edit]
Root
ر ك ب (r-k-b)

Cognate with Hebrew רָכַב (raḵáḇ, to ride) and Ugaritic 𐎗𐎋𐎁 (rkb, to ride, to mount).

Verb

[edit]

رَكِبَ (rakiba) I, non-past يَرْكَبُ‎ (yarkabu)

  1. to ride
  2. to embark
  3. to get involved in something, embark on a venture
  4. to strike on the knee
  5. to strike with the knee
  6. (obsolete) to commit, to perpetrate
    رَكِبَ ذَنْبًا
    rakiba ḏanban
    He committed a sin.
    • Ibn Abbas
      إن الرجل لا يركب ذنباً ولا يأتي فاحشة إلا وهو جاهل
      Indeed, man doesn't commit a sin nor does he perpetrate a crime unless he is ignorant
Conjugation
[edit]
Descendants
[edit]
  • Gulf Arabic: رِكَب (rikab)
  • Maltese: rikeb

Etymology 2

[edit]
Root
ر ك ب (r-k-b)

Verb

[edit]

رَكَّبَ (rakkaba) II, non-past يُرَكِّبُ‎ (yurakkibu)

  1. to assemble, compose, combine, put together, set
    • 609–632 CE, Qur'an, 82:8:
      فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ
      fī ʔayyi ṣūratin mā šāʔa rakkabaka
      In whatever form He willed has He assembled you.
  2. to make someone ride or mount, to put on top of something
    رَكَّبَ الْخَالُ اِبْنَ أُخْتِهِ عَلَىٰ ظَهْرِهِ
    rakkaba l-ḵālu ibna ʔuḵtihi ʕalā ẓahrihi
    The uncle put his nephew on top of his back
Conjugation
[edit]

Etymology 3

[edit]

Noun

[edit]

رَكْب (rakbm (plural رُكُوب (rukūb) or أَرْكُب (ʔarkub))

  1. caravan travellers

Declension

[edit]

Etymology 4

[edit]

Noun

[edit]

رَكْب (rakbm pl

  1. plural of رَاكِب (rākib)

Etymology 5

[edit]

See رُكْبَة (rukba, knee)

Pronunciation

[edit]
  • (verb) IPA(key): /ra.ka.ba/
  • (plural noun) IPA(key): /ru.kab/

Verb

[edit]

رَكَبَ (rakaba) I, non-past يَرْكُبُ‎ (yarkubu)

  1. (transitive, rare) to hit someone on the knee or to hit someone with the knee
Conjugation
[edit]

Noun

[edit]

رُكَب (rukabf pl

  1. plural of رُكْبَة (rukba)

Egyptian Arabic

[edit]
Root
ر ك ب
1 term

Etymology

[edit]

From Arabic رَكِبَ (rakiba).

Pronunciation

[edit]
This entry needs pronunciation information. If you are familiar with the IPA then please add some!

Verb

[edit]

ركب (rikib) I (non-past يركب (yirkab))

  1. to ride (a vehicle or animal)

Conjugation

[edit]
    Conjugation of ركب (form-I sound)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركبت (rikibt) ركبت (rikibt) ركب (rikib) ركبنا (rikibna) ركبتوا (rikibtu) ركبوا (rikbu)
f ركبتي (rikibti) ركبت (rikbit)
present subjunctive m اركب (arkab) تركب (tirkab) يركب (yirkab) نركب (nirkab) تركبوا (tirkabu) يركبوا (yirkabu)
f تركبي (tirkabi) تركب (tirkab)
present indicative m بركب (barkab) بتركب (bitirkab) بيركب (biyirkab) بنركب (binirkab) بتركبوا (bitirkabu) بيركبوا (biyirkabu)
f بتركبي (bitirkabi) بتركب (bitirkab)
future m حركب (ḥarkab) حتركب (ḥatirkab) حيركب (ḥayirkab) حنركب (ḥanirkab) حتركبوا (ḥatirkabu) حيركبوا (ḥayirkabu)
f حتركبي (ḥatirkabi) حتركب (ḥatirkab)
imperative m اركب (irkab) اركبوا (irkabu)
f اركبي (irkabi)

South Levantine Arabic

[edit]
Root
ر ك ب
3 terms

Etymology 1

[edit]

From Arabic رَكَبَ (rakaba).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ri.kib/, [ˈri.kɪb]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

[edit]

ركب (rikib) I (present بركب (birkab))

  1. to embark, to get on
    Antonym: نزل (nizil)
  2. to ride (a vehicle or animal)
Conjugation
[edit]
    Conjugation of ركب (rikib)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركبت (rkibt) ركبت (rkibt) ركب (rikib) ركبنا (rkibna) ركبتو (rkibtu) ركبو (rikbu)
f ركبتي (rkibti) ركبت (rikbat)
present m بركب (barkab) بتركب (btirkab) بركب (birkab) منركب (mnirkab) بتركبو (btirkabu) بركبو (birkabu)
f بتركبي (btirkabi) بتركب (btirkab)
subjunctive m أركب (ʔarkab) تركب (tirkab) يركب (yirkab) نركب (nirkab) تركبو (tirkabu) يركبو (yirkabu)
f تركبي (tirkabi) تركب (tirkab)
imperative m اركب (irkab) اركبو (irkabu)
f اركبي (irkabi)

Etymology 2

[edit]

From Arabic رَكَّبَ (rakkaba).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ركّب (rakkab) II (present بركّب (birakkeb))

  1. to install, to assemble, to put together
  2. to give someone a ride
Conjugation
[edit]
    Conjugation of ركّب (rakkab)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركّبت (rakkabt) ركّبت (rakkabt) ركّب (rakkab) ركّبنا (rakkabna) ركّبتو (rakkabtu) ركّبو (rakkabu)
f ركّبتي (rakkabti) ركّبت (rakkabat)
present m بركّب (barakkeb) بتركّب (bitrakkeb) بركّب (birakkeb) منركّب (minrakkeb) بتركّبو (bitrakkbu) بركّبو (birakkbu)
f بتركّبي (bitrakkbi) بتركّب (bitrakkeb)
subjunctive m اركّب (arakkeb) تركّب (trakkeb) يركّب (yrakkeb) نركّب (nrakkeb) تركّبو (trakkbu) يركّبو (yrakkbu)
f تركّبي (trakkbi) تركّب (trakkeb)
imperative m ركّب (rakkeb) ركّبو (rakkbu)
f ركّبي (rakkbi)