alim

See also: Alım, alım, and âlim

English

Etymology

From Arabic عَالِم (ʕālim), active participle of عَلِمَ (ʕalima, “to know”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑːlɪm/

• Audio (Southern England)

  (file)

Noun

alim (plural ulama or ulema or alims)

1. An educated scholar of Islamic law; a member of the ulema class
   • 2007 February 25, Carla Power, “A Secret History”, in New York Times‎^[1]:

     Akram is a working alim, lecturing in mosques and universities and dispensing fatwas on issues like inheritance and divorce.

Translations

scholar of Islamic law

• Arabic: عَالِم (ar) m (ʕālim)
• Azerbaijani: alim (az)
• Bengali: আলিম (alim)
• Hindi: आलिम (hi) m (ālim)
• Indonesian: alim (id)
• Lezgi: алим (alim)
• Malay: alim (ms)
• Pashto: عالم (ps) m ('ālim)
• Persian: عالم (fa) ('âlem)
• Portuguese: ulemá m, alim m
• Russian: али́м (ru) m (alím)
• Spanish: ulema (es)
• Tajik: олим (olim)
• Turkish: âlim (tr)
• Turkmen: alym (tk)
• Urdu: عالم (ur) m ('ālim)
• Uyghur: ئالىم (alim)
• Uzbek: olim (uz)

See also

• Ulema on Wikipedia.Wikipedia

Anagrams

• Liam, Lima, Mali, Mila, lima, mail, mali

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		алим
Abjad		عالم

Etymology

Borrowed from Arabic عَالِم (ʕālim).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑːˈlim]

• Audio (Baku)

  (file)

• Hyphenation: a‧lim

Noun

alim (definite accusative alimi, plural alimlər)

1. scholar, scientist
2. (figuratively) a learned person, adept, erudite

Declension

Declension of alim
	singular	plural
nominative	alim	alimlər
definite accusative	alimi	alimləri
dative	alimə	alimlərə
locative	alimdə	alimlərdə
ablative	alimdən	alimlərdən
definite genitive	alimin	alimlərin

Possessive forms of alim
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	alimim	alimlərim
sənin (“your”)	alimin	alimlərin
onun (“his/her/its”)	alimi	alimləri
bizim (“our”)	alimimiz	alimlərimiz
sizin (“your”)	aliminiz	alimləriniz
onların (“their”)	alimi or alimləri	alimləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	alimimi	alimlərimi
sənin (“your”)	alimini	alimlərini
onun (“his/her/its”)	alimini	alimlərini
bizim (“our”)	alimimizi	alimlərimizi
sizin (“your”)	aliminizi	alimlərinizi
onların (“their”)	alimini or alimlərini	alimlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	alimimə	alimlərimə
sənin (“your”)	aliminə	alimlərinə
onun (“his/her/its”)	aliminə	alimlərinə
bizim (“our”)	alimimizə	alimlərimizə
sizin (“your”)	aliminizə	alimlərinizə
onların (“their”)	aliminə or alimlərinə	alimlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	alimimdə	alimlərimdə
sənin (“your”)	alimində	alimlərində
onun (“his/her/its”)	alimində	alimlərində
bizim (“our”)	alimimizdə	alimlərimizdə
sizin (“your”)	aliminizdə	alimlərinizdə
onların (“their”)	alimində or alimlərində	alimlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	alimimdən	alimlərimdən
sənin (“your”)	alimindən	alimlərindən
onun (“his/her/its”)	alimindən	alimlərindən
bizim (“our”)	alimimizdən	alimlərimizdən
sizin (“your”)	aliminizdən	alimlərinizdən
onların (“their”)	alimindən or alimlərindən	alimlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	alimimin	alimlərimin
sənin (“your”)	aliminin	alimlərinin
onun (“his/her/its”)	aliminin	alimlərinin
bizim (“our”)	alimimizin	alimlərimizin
sizin (“your”)	aliminizin	alimlərinizin
onların (“their”)	aliminin or alimlərinin	alimlərinin

Indonesian

Etymology

From Malay alim, from Classical Malay عاليم (alim), from Arabic عَالِم (ʕālim).

Adjective

alim

1. pious
2. religious

Derived terms

• alim ulama
• kealiman
• sealim

 

Noun

alim

1. alim

Old Norse

Verb

alim

1. first-person plural active present subjunctive of ala

Portuguese

Pronunciation

• (Brazil) IPA^(key): /aˈlĩ/

• (Portugal) IPA^(key): /ɐˈlĩ/

Noun

alim m (plural alins)

1. (Islam) alim (scholar of Islamic law)

   Synonym: ulemá

Sumerian

Romanization

alim

1. Romanization of 𒄋 (alim)

Sundanese

Romanization

alim

1. Romanization of ᮃᮜᮤᮙ᮪

Volapük

Noun

alim (plural alims)

1. everyone