gluma

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: glumă

Catalan[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin glūma.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

gluma f (plural glumes)

  1. (botany) glume

Further reading[edit]

Italian[edit]

Etymology[edit]

From Latin glūma.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɡlu.ma/
  • Rhymes: -uma
  • Hyphenation: glù‧ma

Noun[edit]

gluma f (plural glume)

  1. (botany) glume

Latin[edit]

Etymology[edit]

Derived from glūbō (I peel).

Noun[edit]

glūma f (genitive glūmae); first declension

  1. husk of grain, the glume
    Synonym: folliculus
    • 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, De re rustica 1.48.1:
      ea (spīca) quae mutilāta nōn est, in hordeō et trīticō, tria habet continentia, grānum, glūmam, aristam et etiam, prīmitus spīca cum oritur, vāgīnam. grānum dīcitur quod est intimum soldum; glūma quī est folliculus ejus; arista quae ut acus tenuis longa ēminet ē glūmā, proinde ut grānī apex sit glūma et arista. arista et grānum omnibus ferē nōtum, glūma paucīs. itaque id apud Ennium sōlum scrīptum sciō esse in Euhēmerī librīs versīs. vidētur vocābulum etymum habēre ā glūbendō, quod eō folliculō dēglūbitur grānum. itaque eōdem vocābulō appellant fīcī ejus, quam edimus, folliculum. arista dicta, quod ārēscit prīma. grānum ā gerendō: id enim ut gerat spīca, seritur frūmentum, nōn ut glūmam aut aristam gerat, ut vītis seritur, nōn ut pampinum ferat, sed ut ūvam.
    • c. 500 CE, Servius, In Vergilii Georgicon libros 1.267:
      nōnnūllī trādunt rūsticōs solitōs, sīquando ad excūdendās frūgēs essent imbribus inpedītī, spīcās integrās condere et, prout indiguisset ūsus, hieme torrēre, quō facilius ā glūmā suā sēparātum trīticum molerent.

Declension[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative glūma glūmae
Genitive glūmae glūmārum
Dative glūmae glūmīs
Accusative glūmam glūmās
Ablative glūmā glūmīs
Vocative glūma glūmae

Descendants[edit]

  • Catalan: gluma
  • English: glume
  • French: glume
  • Italian: gluma
  • Romanian: glumă
  • Spanish: gluma

References[edit]

  • gluma”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • gluma in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
  • gluma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian[edit]

Noun[edit]

gluma f

  1. definite nominative/accusative singular of glumă

Serbo-Croatian[edit]

Noun[edit]

glúma f (Cyrillic spelling глу́ма)

  1. acting

Declension[edit]

Spanish[edit]

Etymology[edit]

From Latin glūma.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɡluma/ [ˈɡlu.ma]
  • Rhymes: -uma
  • Syllabification: glu‧ma

Noun[edit]

gluma f (plural glumas)

  1. (botany) glume

Further reading[edit]