érméi
Hungarian
Etymology
érme + -i (possessive suffix)
Pronunciation
Noun
érméi
- third-person singular (multiple possessions) possessive of érme
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | érméi | — |
| accusative | érméit | — |
| dative | érméinek | — |
| instrumental | érméivel | — |
| causal-final | érméiért | — |
| translative | érméivé | — |
| terminative | érméiig | — |
| essive-formal | érméiként | — |
| essive-modal | érméiül | — |
| inessive | érméiben | — |
| superessive | érméin | — |
| adessive | érméinél | — |
| illative | érméibe | — |
| sublative | érméire | — |
| allative | érméihez | — |
| elative | érméiből | — |
| delative | érméiről | — |
| ablative | érméitől | — |
| non-attributive possessive - singular |
érméié | — |
| non-attributive possessive - plural |
érméiéi | — |