ünnergahn

Low German

Etymology 1

From ünner + gahn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌynəˈɡɔːn/, /ˌynəˈɡɒːn/

Verb

ünnergahn (past singular ünnergüng, past participle ünnergahn, auxiliary verb hebben)

1. to undergo, endure

   He ünnergüng sien Straff.

   He underwent his punishment.

Conjugation

Conjugation of ünnergahn (irregular verb, inseparable)

infinitive	ünnergahn
indicative	present	preterite
1st person singular	ünnergah	ünnergüng
2nd person singular	ünnergeihs(t)	ünnergüngs(t)
3rd person singular	ünnergeih(t)	ünnergüng
plural	ünnergaht, ünnergahen	ünnergüngen
imperative	present	—
singular	ünnergah
plural	ünnergaht
participle	present	past
	ünnergahn	(e)ünnergahn, ünnergangen, geünnergahn, ünnergangen
Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects.

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈynərˌɡɔːn/, /ˈynərˌɡɒːn/

Verb

ünnergahn (past singular güng ünner, past participle gahn ünner, auxiliary verb wesen)

1. To go down; to set.

   De Sünn güng dwars de Bööm ünner.

   The sun went down through the trees.

Conjugation

Conjugation of ünnergahn (irregular verb, separable)

infinitive	ünnergahn
	main clause		subordinate clause
indicative	present	preterite	present	preterite
1st person singular	gah ünner	güng ünner	ünnergah	ünnergüng
2nd person singular	geihst ünner	güngst ünner	ünnergeihst	ünnergüngst
3rd person singular	geiht ünner	güng ünner	ünnergeiht	ünnergüng
plural	gaht ünner	güngen ünner	ünnergaht	ünnergüngen
imperative	present	—	—	—
singular	gah ünner
plural	gaht ünner
participle	present	past	—	—
	ünnergahn	ünnergahn, ünnergangen

Derived terms

• Ünnergang