ήλιος

See also: Ήλιος, ἥλιος, and Ἥλιος

Greek

Alternative forms

• Ήλιος (Ílios)

Etymology

From Ancient Greek ἥλιος (hḗlios, “sun, sunlight”), from Proto-Hellenic *hāwélios, from a pre-Hellenic or later Proto-Indo-European *sāwélios, from Proto-Indo-European *sóh₂wl̥.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈi.ʎo̞s̠], [ˈi.li.o̞s̠]

Noun

ήλιος • (ílios) m (plural ήλιοι)

1. sun
2. sunlight, daylight
3. day
4. east

Declension

declension of ήλιος

	singular	plural
nominative	ήλιος •	ήλιοι •
genitive	ήλιου •  ηλίου •	ήλιων •  ηλίων •
accusative	ήλιο •	ήλιους •  ηλίους •
vocative	ήλιε •	ήλιοι •
The paroxytone forms are colloquial, plural forms are rare.

Derived terms

• αλεξήλιο n (alexílio, “parasol”)
• ηλιαχτίδα f (iliachtída, “sunbeam”)
• ηλιόλουστος (ilióloustos, “sunny”)
• ήλιο n (ílio, “helium”)

Further reading

• Ήλιος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
• ήλιος in Triantafyllides, Hidryma (1998) Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek]