μάντης
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Byzantine Greek μάντης, from Ancient Greek μάντις (mántis, “oracle”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
μάντης • (mántis) m (plural μάντεις)
Declension[edit]
declension of μάντης
Related terms[edit]
- αμάντευτος (amánteftos, “unguessed”)
- ιερομάντης (ieromántis)
- ιερομαντία (ieromantía)
- μαντεία f (manteía, “divination”) & compounds -μαντεία
- μαντείο n (manteío, “oracle”)
- μάντεμα n (mántema, “divination; guessing”)
- μαντεψιά f (mantepsiá, “random guessing”)
- παραμάντεμα n (paramántema, “riddle”) (vernacular)
- προμαντεύω (promantévo, “foretell”)
See also[edit]
- προφήτης m (profítis, “prophet”)