φυσικός

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From φύσις (phúsis) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰy.si.kós/ → /ɸy.siˈkos/ → /fi.siˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰy.si.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰy.siˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸy.siˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fy.siˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.siˈkos/

Adjective

φῠσῐκός • (phusikós) m (feminine φῠσῐκή, neuter φῠσῐκόν); first/second declension

1. natural, produced or caused by nature, inborn, native

   Antonyms: διδακτός (didaktós), νομικός (nomikós)

2. physical, having to do with the study of the material world

Inflection

First and second declension of φῠσῐκός; φῠσῐκή; φῠσῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φῠσῐκός phusikós	φῠσῐκή phusikḗ	φῠσῐκόν phusikón		φῠσῐκώ phusikṓ	φῠσῐκᾱ́ phusikā́	φῠσῐκώ phusikṓ		φῠσῐκοί phusikoí	φῠσῐκαί phusikaí	φῠσῐκᾰ́ phusiká
Genitive		φῠσῐκοῦ phusikoû	φῠσῐκῆς phusikês	φῠσῐκοῦ phusikoû		φῠσῐκοῖν phusikoîn	φῠσῐκαῖν phusikaîn	φῠσῐκοῖν phusikoîn		φῠσῐκῶν phusikôn	φῠσῐκῶν phusikôn	φῠσῐκῶν phusikôn
Dative		φῠσῐκῷ phusikôi	φῠσῐκῇ phusikêi	φῠσῐκῷ phusikôi		φῠσῐκοῖν phusikoîn	φῠσῐκαῖν phusikaîn	φῠσῐκοῖν phusikoîn		φῠσῐκοῖς phusikoîs	φῠσῐκαῖς phusikaîs	φῠσῐκοῖς phusikoîs
Accusative		φῠσῐκόν phusikón	φῠσῐκήν phusikḗn	φῠσῐκόν phusikón		φῠσῐκώ phusikṓ	φῠσῐκᾱ́ phusikā́	φῠσῐκώ phusikṓ		φῠσῐκούς phusikoús	φῠσῐκᾱ́ς phusikā́s	φῠσῐκᾰ́ phusiká
Vocative		φῠσῐκέ phusiké	φῠσῐκή phusikḗ	φῠσῐκόν phusikón		φῠσῐκώ phusikṓ	φῠσῐκᾱ́ phusikā́	φῠσῐκώ phusikṓ		φῠσῐκοί phusikoí	φῠσῐκαί phusikaí	φῠσῐκᾰ́ phusiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φῠσῐκῶς phusikôs				φῠσῐκώτερος phusikṓteros				φῠσῐκώτᾰτος phusikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Arabic: فِيزِيقَا (fīzīqā)
• Greek: φυσικός (fysikós)
• → Armenian: ֆիզիկոս (fizikos)
• → Latin: physicus
• → Old Armenian: փիւսիկեան (pʻiwsikean), փիւսկեան (pʻiwskean)

Further reading

• “φυσικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φυσικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φυσικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5446 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φυσικός (phusikós).

Adjective

φυσικός • (fysikós) m (feminine φυσική, neuter φυσικό)

1. natural
2. normal
3. physical, having to do with physics

Declension

Declension of φυσικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	φυσικός •	φυσική •	φυσικό •	φυσικοί •	φυσικές •	φυσικά •
genitive	φυσικού •	φυσικής •	φυσικού •	φυσικών •	φυσικών •	φυσικών •
accusative	φυσικό •	φυσική •	φυσικό •	φυσικούς •	φυσικές •	φυσικά •
vocative	φυσικέ •	φυσική •	φυσικό •	φυσικοί •	φυσικές •	φυσικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φυσικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φυσικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	φυσικότερος •	φυσικότερη •	φυσικότερο •	φυσικότεροι •	φυσικότερες •	φυσικότερα •
genitive	φυσικότερου •	φυσικότερης •	φυσικότερου •	φυσικότερων •	φυσικότερων •	φυσικότερων •
accusative	φυσικότερο •	φυσικότερη •	φυσικότερο •	φυσικότερους •	φυσικότερες •	φυσικότερα •
vocative	φυσικότερε •	φυσικότερη •	φυσικότερο •	φυσικότεροι •	φυσικότερες •	φυσικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο φυσικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	φυσικότατος •	φυσικότατη •	φυσικότατο •	φυσικότατοι •	φυσικότατες •	φυσικότατα •
genitive	φυσικότατου •	φυσικότατης •	φυσικότατου •	φυσικότατων •	φυσικότατων •	φυσικότατων •
accusative	φυσικότατο •	φυσικότατη •	φυσικότατο •	φυσικότατους •	φυσικότατες •	φυσικότατα •
vocative	φυσικότατε •	φυσικότατη •	φυσικότατο •	φυσικότατοι •	φυσικότατες •	φυσικότατα •

Derived terms

• φυσικά (fysiká, “naturally”)
• φυσική f (fysikí, “physics”)
• φυσικοθεραπεία (fysikotherapeía, “physiotherapy”)
• φυσική αγωγή f (fysikí agogí, “physical education”)
• φυσικό πρόσωπο n (fysikó prósopo, “natural person”)

Noun

φυσικός • (fysikós) m or f (plural φυσικοί)

1. a physicist

Declension

Declension of φυσικός

	singular	plural
nominative	φυσικός •	φυσικοί •
genitive	φυσικού •	φυσικών •
accusative	φυσικό •	φυσικούς •
vocative	φυσικέ •	φυσικοί •